«Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα (γ')».
Μετάφραση:
Σε όσους παριστάνουν τους ευσεβείς, ενώ, την ίδια στιγμή, εισάγουν με θράσος ή πολύ περισσότερο με ασέβεια στην Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία τις ασεβείς δοξασίες των ΕΛΛΗΝΩΝ και για τις ανθρώπινες ψυχές και για τον ουρανό και τη γη και για τα άλλα κτίσματα, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!
Εν ολίγοις, τρεις φορές “Καταραμένοι” (Ανάθεμα, δηλαδή), οι: Ορφέας, Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Πυθαγόρας, Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Ζήνων, Εμπεδοκλής, Ηράκλειτος, Αναξαγόρας, Δημόκριτος, Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, κ.α.]
[Σ.σ.: Ο Αναθεματισμός αυτός, στην αρχή ειρωνεύεται του Έλληνες σοφούς - οι οποίοι μπορεί να ήταν και χριστιανοί, αλλά πολύ λίγο τους ένοιαζε για το δεύτερο - ότι “παριστάνουν τους ευσεβείς”! Στη συνέχεια τους κατακεραυνώνει, αφού τους αποκαλεί και “θρασείς”, τις ιδέες τους και τα βιβλία τους για την δημιουργία του κόσμου, τ’ αστέρια, τους πλανήτες, “ασεβείς δοξασίες” αυτά που λεν και διδάσκουν, ενώ οι δικές τους ανοησίες… Αυτές κι αν είναι “δοξασίες”!.. Είναι σωστές!..
Να πούμε εδώ, πως μέχρι τον 5ο-6ο αιώνα, δηλαδή, 600 χρόνια μετά την γέννηση του Εβραίου Ιησού, στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπορούσε κάποιος εφόσον ήθελε, να είναι και χριστιανός και “έλληνας” (“έλληνας” δηλωτικό θρησκείας), ή αλλιώς πολυθεϊστής, παγανιστής, ή “εθνικός”.
Αυτό το βρίσκουμε σήμερα εν ισχύ στην Ιαπωνία, όπου η θρησκεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στον Ιαπωνικό λαό, αυτοί, οι Ιάπωνες, μπορούν να είναι ταυτόχρονα, και χριστιανοί και ταοϊστές και βουδιστές, και όποια άλλη θρησκεία γουστάρουν. Θέλουν].
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ:«Tοις την μωράν των έξωθεν (=Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, η και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ανάθεμα (γ')».
Μετάφραση:
Σε όσους προτιμούν τη λεγόμενη σοφία των, εκτός χριστιανών, ΕΛΛΗΝΩΝ την ανόητη και ακολουθούν τους δασκάλους τους και δέχονται ότι υπάρχει μετεμψύχωση, ή ότι οι ανθρώπινες ψυχές χάνονται όπως τα άλογα ζώα και ξεπέφτουν στην ανυπαρξία και εξαιτίας αυτών των ιδεών τους αθετούν την ανάσταση, την κρίση [κατά τη δευτέρα παρουσία] και την τελική ανταπόδοση σύμφωνα με όσα έπραξε στη ζωή του ο καθένας, ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ! ΑΝΑΘΕΜΑ!
Σ’ αυτόν τον αναθεματισμό, η επίθεση είναι κατά μέτωπον στους Έλληνες, είτε με την γενετική, είτε με την θρησκευτική (πολυθεϊσμός) έννοια, τους κατηγορούν ευθέως ως ανοήτους που ακολουθούν δασκάλους που πιστεύουν στην “μετεμψύχωση”, εννοώντας σαφώς τον Πυθαγόρα, ο οποίος με την ιδιότητά του την πρώτη, ως θρησκευτικός ηγέτης, πίστευε στην μετεμψύχωση. Βεβαίως αυτό, στην... μετάλλαξη του Πυθαγόρα καθαρά σε επιστήμονα και σοφού, έπαψε να ισχύει, ενώ είναι γνωστό τα πόσα χίλια-μύρια από αυτήν, την θρησκευτική πίστη του “Πυθαγορικού Ομακοείου”, ο χριστιανισμός έχει καπηλευθεί και έχει αντιγράψει! Τα περί “αναστάσεις” και “δευτέρες παρουσίες”, ψυχανώμαλες δοξασίες πραγματικά, τα αντιπαρέρχομαι μετά βδελυγμίας!
