Φύγετε από την Αμερική μέχρι το 2027!
Προσωπικά το διάβασα για... ανέκδοτο, αλλά προχωρώντας στο διάβασμα διαπίστωσα πράγματα φοβερά και τρομερά που ομολογεί ο πράκτορας για τον “Παράδεισο των ΗΠΑ”, πράγματα που εδώ και χρόνια, μέσα στον κύκλο της “παρέας μας” λέγαμε τα ίδια… Θυμάμαι, όταν ο Μάκης ο Παπάγγελος πήγε στην Αμερική ένα πολυήμερο ταξίδι για ένα μήνα, γυρνώντας κρεμόμασταν όλοι από τα χείλη του να μας πει τις “εντυπώσεις” του… Εκεί που συζητούσαμε οι δύο μας, “τι του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;”, μου είπε σχεδόν εμπιστευτικά:
“Μια μέρα, πήγαμε σ’ ένα χωριό της Αμερικής κάπου “στα κράβαρα”, και συνειδητοποιώντας που στο διάολο βρισκόμαστε; διαπίστωσα ότι ήμασταν σε ένα χωριό… Κι όταν λέω χωριό, χωριό… Που στην Ελλάδα, ΔΕΝ υπάρχει! Τόσο “κράβαρα” η περιοχή! Το ακόμα χειρότερο; Είδα χωρικούς εκεί, που σε μας και ο τελευταίος αμόρφωτος τσοπάνης, φάνταζε τελειόφοιτος πανεπιστημίου! Σου λέω για τέτοιο χάλι, πολιτισμικό κοινωνικό! Περιττό να σου πω, ότι ζήτησα από την παρέα να φύγουμε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα! Τέτοια ήταν η απέχθεια του τόπου που μου προξένησε!..”.
Κάπως το ίδιο έπαθα κι εγώ, όταν για τρίτη φορά σε ένα ταξίδι μου στην Ελβετία με το αυτοκίνητό μου, ένα Σκόντα με πισινή κίνηση, στον αυτοκινητόδρομο που οδηγούσα, πέφτω πάνω σε ένα τεράστιο εργοτάξιο του οποίου οι πινακίδες, μας παρέπεμπαν όλους τους οδηγούς να βγούμε σε παρακαμπτήρια οδό!
Παρακαμπτήριο το λες εσύ; Ναι, καλά!..
Το παρακαμπτήριο ήταν ολόκληρη ανάβαση σε ένα βουνό το οποίο έπρεπε να “δρασκελίσουμε”, γιατί το εργοτάξιο που αφήσαμε πίσω μας, ήταν οι σήραγγες του Σαν Γκοτάρντο που κατασκευάζονταν, μήκους 28 χιλιομέτρων! Τότε οι μεγαλύτερες της Ευρώπης! Κάτι που συνεπάγονταν, η “δρασκελιά” την οποία έπρεπε να κάνουμε, ήταν τουλάχιστον, ένας κατσικόδρομος 50 χιλιόμετρα! Όλο βουνό, με χωριά σκαρφαλωμένα στο πουθενά, στα “κράβαρα”, που τα δικά μας στην Πίνδο και τότε, φάνταζαν πολυτελείας!
Αυτόν τον δρόμο έπρεπε να κάνω οδηγώντας ολομόναχος, ένα αυτοκίνητο με πισινή κίνηση (έχει σημασία αυτό), σε δρόμο παγωμένο ουσιαστικά με χιόνια, χωρίς αλυσίδες, και στροφές φουρκέτες, ανάβαση κλίσεων “10%”! Το κατάλαβα μετά από τα πρώτα 2-3 χιλιόμετρα, ευτυχώς που σε τέτοιες περιπτώσεις το βλέπω και λίγο σαν αστείο, χάζι, όταν τελικά βγήκα σε αγρία κατάσταση σε αυτοκινητόδρομο για την Βασιλεία, εκεί συνειδητοποίησα τι είχα κάνει; Και όλα εκείνα τα κουτσοχώρια που πέρασα, κατά πολύ χειρότερα από τα τελευταία κουτσοχώρια, δικά μας! Η περιβόητη “παράκαμψη”, ήταν ο δρόμος επικοινωνίας των χωριών αυτών! Έκτοτε όταν βλέπω σε εργοτάξια δρόμων την ένδειξη “παράκαμψη”, θυμάμαι αυτή την Ελβετική!
Δυο χρόνια μετά, που έκανα την ίδια διαδρομή κατεβαίνοντας από Γερμανία, πέρασα τις σήραγγες του Σαν Γκοτάρντο τελειωμένες. Και έψαχνα να βρω, που στο διάολο είχε εξαφανιστεί εκείνο το κατά σκαμμένο και λασπώδες εργοτάξιο; Κι εγώ έβλεπα μόνον “αιωνόβια” δένδρα! Το μυστήριο λύθηκε, γιατί η δενδροφύτευση στο εργοτάξιο δεν είχε γίνει με φυτά, αλλά με τεράστια δένδρα!
Πίσω όμως, στον Αμερικανό πράκτορα της ΣΙΑ Άντριου Μπουσταμέντε, ο οποίος εργάστηκε στα μυστικά σιλό των πυρηνικών πυραύλων της Αμερικής. Διαβάστε τι συμβουλεύει τους συμπατριώτες του:
“Θα προσπαθήσω να φύγω από την Αμερική το 2027. Νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες περνούν μια πολύ δύσκολη περίοδο αυτή τη στιγμή, και οι περισσότεροι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό.
Είμαστε μια νέα χώρα. Όσο κι αν πιστεύουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο, στην πραγματικότητα διανύουμε το πρώιμο μέρος της εφηβείας μας ως έθνος! Μπορείτε να το δείτε να διαδραματίζεται καθημερινά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μπορείτε να το δείτε στο ρόλο μας στα γεωπολιτικά γεγονότα, μπορείτε να δείτε ότι υποφέρουμε, καθώς προσπαθούμε να αυτοπροσδιοριστούμε!
Δεν ξέρουμε αν θέλουμε να είμαστε μια πραγματική δημοκρατία, ή αν θέλουμε να είμαστε μια μερική δημοκρατία; Θέλουμε να τους αντιμετωπίζουμε όλους ως ίσους; Το παλεύουμε».
Δυο πράγματα μου έκαναν φοβερά εντύπωση από τα λόγια του Άντριου! Πρώτον, “είμαστε μια νέα χώρα” (έτσι είναι), χωρίς “έθνος” -δεν το είπε αλλά υπάρχει στο “νέα χώρα” και την “εφηβεία”, πολύ περισσότερο παρακάτω, στο “καθώς προσπαθούμε να αυτοπροσδιοριστούμε”!
Δεύτερον, στην ομολογία του ότι δεν υπάρχει “πραγματική δημοκρατία” στις ΗΠΑ.
Αυτά δεν τα λέει όποιος κι όποιος, αλλά ένας πράκτορας της ΣΙΑ, ο οποίος εργάστηκε “στα μυστικά σιλό των πυρηνικών πυραύλων” της χώρας.
Το ερώτημά μου μάγγες, τώρα, είναι:
-Μήπως δεν είμαστε τελικά στη “σωστή πλευρά της ιστορίας” που μας τα έπρηξαν το τελευταίο διάστημα οι ημεδαποί κλούβιοι και δωσίλογοι προδότες, και με έναν λαό σύμμαχο, ο οποίος παλαβοδέρνει στην ουσία, ακόμα δεν έχει “αυτοπροσδιοριστεί”;
Λέω, μήπως;
