Ως πόση;
[Σ.σ.: Από “άλλες απόψεις” και “γνώμες” χορτάσαμε, μπουχτίσαμε! Φτάνει! Κοντεύουμε να πνιγούμε!].
Κάτω από αυτό το πρίσμα, δημοσίευσε στην ιστοσελίδα “άρθρο” κάποιου “δρος” Αθανασίου Νακάση, για το “Δήθεν Ανάκτορο” όπως το αποκαλεί και τις “Δήθεν βασιλικές ταφές” των Τάφων της Βεργίνας!
Να πούμε από την αρχή, ότι ο κ. Νακάσης είναι “συνεργάτης” και φανατικός υποστηρικτής των, άκρως, έως, επικινδύνων θέσεων, απόψεων του άλλου “καθηγητού” Παναγιώτη Φάκλαρη…
- [Θερμόαιμος υποστηρικτής του Παναγιώτη ήταν και ένας σεσημασμένος αρχαιοκάπηλος -συλλέκτης όμως- του Πολυγύρου… Ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε]
Ο οποίος Φάκλαρης, είναι περισσότερο γνωστός για τις καθέτως αντίθετες απόψεις του στις δημοσιεύσεις του Μανόλη Ανδρόνικου για τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, και όχι για κάτι ιδιαίτερο, έργο δικό του που έχει να επιδείξει ή να μας πει!
Τις απόψεις μάλιστα αυτές του Φάκλαρη, φαίνεται να υιοθετεί σήμερα, ή και να αντιγράφει, η Εβραία ανθελληνίδα “σορβονίστρια” Γλύκατζη, προκαλώντας κάθε λίγο και λιγάκι τα συναισθήματα και ΌΛΩΝ ημών των Ελλήνων, πλην ελληνοφώνων!
Δεν θα μπω στην διαδικασία, του τι και ποιο είναι το σωστό στη δημοσίευση αυτή, το άρθρο, τουρλού-μαλιαφατούρα, “αποδομεί” με μια προδιάθεση, μία-μία τις θέσεις της κ. Αγγελικής Κοταρίδου ανασκαφέως του Ανακτόρου της Βεργίνας τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστο, και φαίνεται, σαν να θέλει να σπιλώσει το έργο της περισσότερο, παρά να μας πει ποια είναι; η οποιαδήποτε αλήθεια!
Ο Φάκλαρης, εργάστηκε ως ανασκαφέας στα “Τείχη της Βεργίνας” -στα οποία εξ’ ορισμού δεν υπήρχε τίποτα αξιόλογο να ανακαλύψει ο άνθρωπος, τείχη ήταν, τείχη είναι, εκτός εάν, θείο δώρο, έβρισκε τον... σκελετό του Παυσανία, με δεκάδες σάρισες καρφωμένες επάνω του! Αποκλείστηκε δηλαδή, των ανασκαφών των Τάφων, του Ανακτόρου, ή και άλλων υψηλής σημασίας στόχων της περιοχής, μοιραίο λοιπόν, ήταν, να τρωθεί το γόητρό του, και να στραφεί ζηλόφθονα σε όποια άλλη ανακάλυψη του Μανώλη Ανδρόνικου και της ομάδος του, ή άλλου επιστήμονος ερευνητού.
Ο Φάκλαρης φαίνεται να λειτουργεί ζηλόφθονα στις ανακαλύψεις του Ανδρόνικου περισσότερο, παρά επιστημονικά και τεκμηριωμένα! Χτυπάει μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Και, αν είχε επιτραπεί στον Φάκλαρη, να κάνει αυτός τις ανασκαφικές εργασίες στους τάφους της Βεργίνας... Θα έλεγε τότε, όλα αυτά που ισχυρίζεται και επιμένει;
Λέει, λοιπόν, ο κ. Νακάσης “μαθητής” του καθηγητού Φάκλαρη. Από καθηγητές η Ελλάς, να φαν και οι κότες!
“Το Υπουργείο Πολιτισμού αναφέρει το εν λόγω κτήριο πότε ως ανάκτορο και πότε ως πρυτανείο”. Το “πρυτανείο” -μας εξηγεί- είναι “δημοκρατική” ορολογία και το “ανάκτορο” μοναρχική. Λέει δηλαδή, “δημοκρατία” ο κ. Νακάσης και του τρέχουν τα σάλια! Λέει “μοναρχία”, το πολίτευμα των Μακεδόνων, και κάνει με τα δάχτυλά του το σημείο του σταυρού, έχει στην τσέπη του για ώρα ανάγκης και λίγο... αγιασμό των Θεοφανίων!
Σημειώνουμε με έμφαση εδώ, ποιο ήταν το τέλος της “Δημοκρατικής Αθήνας” στον “30ετή Πόλεμο”; Από την μοναρχική και βασιλική Σπάρτη!
Συνεχίζοντας το αφήγημά του ο Νακάσης, μας λέει ακόμα, ειρωνικά και υποτιμητικά πάντα, πως ο χαρακτηρισμός του Ανακτόρου των Αιγών “ως Παρθενώνος της Μακεδονίας, είναι ατυχής και προκαλεί θυμηδία”.
Στηρίζοντας την άποψη του αυτή, σε μια σειρά ευτελών οικοδομικών υλικών με τα οποία οικοδομήθηκε αυτό, σε σχέση με τα Πεντελικά μάρμαρα του Παρθενώνος, ή άλλα, πιο ακριβά, για την εποχή εκείνη οικοδομικά υλικά.
Τον πειράζει ακόμα, “η σύγκριση των δύο κτιρίων! Πως είναι δυνατόν να γίνεται; Όταν το ανάκτορο της Βεργίνας κτίστηκε με πωρόλιθο και πλιθιά(!)”.
[Σ.σ.: Για όσους δεν ξέρουν την λέξη “πλιθιά”, είναι οι άψητοι λασπόπλινθοι ανακατεμένοι με άχυρα, οι οποίοι είχαν εφαρμογή στις οικοδομικές κατασκευές της επαρχίας της Μακεδονίας, μέχρι και την δεκαετία του 1960 που τους πρόλαβα εγώ! Στο χωριό μας. Ήταν άριστο αντισεισμικό οικοδομικό υλικό λόγω της ελαστικότητός του, μ’ αυτό έγιναν στην Μεσοποταμία και Ασσυρία, έως και 10όροφες πολυκατοικίες πριν χιλιάδες χρόνια, οι οποίες υπάρχουν ακόμα… εν ζωή! Επομένως, μπορείτε να καταλάβετε γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτό το υλικό στο ανάκτορο της Βεργίνας -αν χρησιμοποιήθηκε- και όχι το σκληρό μάρμαρο ή ο πάνσκληρος γρανίτης, ο οποίος με το παραμικρό “κούνημα” σωριάζεται στη γη από την βάση του! Το ίδιο ισχύει και για τον πωρόλιθο ως άριστο αντισεισμικό υλικό -και αυτού- λόγω του ειδικού βάρους του που είναι και κάτω της μονάδος κάποιες φορές, μπορεί να κλυδωνίζεται σε μια σεισμική δόνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά να πέσει; δεν πέφτει!
Υπόψιν πως τον σεισμό οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τον ήξεραν πολύ καλά, όπως ήξεραν επίσης, πολύ καλά, και πως να τον αντιμετωπίσουν].
Στη συνέχεια, και πάλι, ο “ερευνητής” Νακάσης, μας δηλώνει:
“Το χαρακτήρισαν ανάκτορο, για να του αποδώσουν αίγλη και μοναδικότητα, παραβλέποντας τις ομοιότητες με άλλα κτήρια, όπως αυτό των Λευκαδίων, το κτήριο στην Επίδαυρο, την παλαίστρα της Πέλλας κ.α.”.
Ενώ σέρνει, δηλαδή, τα… μύρια ως προς την “μιζέρια” το “Ανάκτορο των Αιγών”, μόνο και μόνο για να το υποβαθμίσει, να το υποβιβάσει σαν κατοικία ανθρώπων ημιαγρίων και βαρβάρων προφανώς, πλέκει το εγκώμιο του “Τάφου των Λευκαδίων”, ή και των άλλων τάφων της απαράμιλλης “Μακεδονικής Ταφοδομίας”! Η οποία είναι άγνωστη λέξη για την δημοκρατική Αθήνα και τους κατοίκους της, είναι κι αυτή όμως, τεχνολογικό επίτευγμα των “υπανάπτυκτων” βασιλέων της Μακεδονίας, μπορεί να συγκριθεί μόνον με την “Μυκηναϊκή Ταφοδομία” στις Μυκήνες και αλλού της Πελοποννήσου, οι δυο τους, αποτελούν εντελώς ξεχωριστό και λαμπρό κεφάλαιο της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας. Το πότε αυτή, η Μακεδονική Ταφοδομία άρχισε να εφαρμόζεται, το αφήνω και πάλι στις αντιφατικές θέσεις των “ειδικών” να έχουν να μαλώνουν! Στην Αιανή πάντως, της Κοζάνης, όπου έχουμε εκτεταμένο μακεδονικό νεκροταφείο με τους πιο παλιούς μαρμάρινους μακεδονικούς τάφους, κιβωτιόσχημους, αυτό χρονολογείται αμετάκλητα από τον 7ο και 6ο π.Χ. αιώνα!
Εκτός, και αν αυτός ο κύριος δεν αναγνωρίζει την Μακεδονία ως Ελληνική επικράτεια, και τον λαό της ως αδελφούς Έλληνες Μακεδόνες -μπορεί να υπάρχει και αυτό σε λανθάνουσα κατάσταση στις θέσεις του και τις απόψεις του.
Να θυμίσουμε πως και στο Μαντείο του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής (Καλλιθέα), χρησιμοποιήθηκε ως άριστο οικοδομικό υλικό ο γνωστός πωρόλιθος της Αφύτου, και όχι τα μάρμαρα της Θάσου ή του Παγγαίου, που μπορούσαν σχετικά εύκολα να έρθουν στην ακτή της Κασσάνδρας ακτοπλοϊκώς.
Στην Βεργίνα, έπρεπε να παν και με βοϊδάμαξες από τα παράλια της Πιερίας ή της Θεσσαλονίκης, εκατοντάδων χιλιομέτρων πορεία, ένα κάρο λεφτά επιπλέον για τους Μακεδόνες βασιλείς, οι οποίοι ζώντας και κατ’ εξοχήν λιτή, σκληρή, στρατιωτική ζωή, δεν ήταν τόσο ηλίθιοι να διαθέσουν.
Όσο για τον περικαλλή Παρθενώνα και τα πανάκριβα οικοδομικά υλικά του που κομπάζει ο εν λόγω “μελετητής” ότι οικοδομήθηκε, ας μην ήταν ο Φειδίας, ο Ικτίνος, και ο ίδιος ο Περικλής να το πάρουν προσωπική υπόθεση, να βάλλουν από την τσέπη τους πακτωλούς χρημάτων, και θα σου έλεγα εγώ σήμερα εμείς, τι “Περικαλλή και Λαμπρό Ναό Παρθενώνα στην Ακρόπολη”, θα είχαμε να καμαρώνουμε!
Σε ακόμα πιο επιθετικό και εχθρικό τόνο ο Νακάσης, μας πληροφορεί για το Ανάκτορο της Βεργίνας πως:
“Η απόδοσή του σε ανάκτορο είναι αυθαίρετη και λανθασμένη, αφού δεν μαρτυριούνται ανάκτορα στη Μακεδονία”.
Ναι!.. Πολύ σωστά!.. Μάλλον, πρέπει να έχει δίκιο ο αρθρογράφος, αφού οι Μακεδόνες Βασιλείς -οι οποίοι σημειωτέον, έλκουν την καταγωγή τους και από το κατ’ εξοχήν “Βασιλικό Άργος”- έμεναν σε... αντίσκηνα, κοιμούνταν στρωματσάδα σε στρώματα από άχυρα, και έκαναν μπάνιο όπως οι Εγγλέζοι βασιλείς του Μεσαίωνα, μια φορά κάθε έξι μήνες! Επομένως, τι να το κάνουν το ανάκτορο, κι αν οικοδόμησαν ένα τέτοιο, πιθανώς από... καπρίτσιο, να το προόριζαν για… κοτέτσι, ή σταύλο για τα ζωντανά τους!
Στη συνέχεια, ο ευφάνταστος και πάλι μυθογράφος, παραλληλίζει το Ανάκτορο των Αιγών σαν το σημερινό “Μαξίμου” της Αθήνας! Βγάζοντας όμως έξυπνα απέξω, τους… Μητσοτάκη Τσίπρα και λοιπούς, βάζοντας μέσα Φίλιππο, Αλέξανδρο, Ολυμπιάδα κλπ, κλπ!
Να πω ακόμα, τις ίδιες αυτές απόψεις που λεν σήμερα “οι λάτρεις της Αθήνας” για το Ανάκτορο της Βεργίνας, έλεγαν παλιότερα και για την Σπάρτη! Η οποία δεν είχε θέατρα, λαμπρά δημόσια κτίρια, πολυτελή ζωή, ντύνονταν με προβιές ζώων και έπιναν μόνο τον “Μέλανα ζωμό”, ένεκα φτώχειας και ανέχειας, πιθανώς. Μέχρι που ανακαλύφθηκαν και εκεί θέατρα, ναοί, περίλαμπρα δημόσια κτίρια, και μια πολυτελή κοινωνική ζωή.
Στην Σπάρτη, την “μοναρχική”, η οποία θα το ξαναπώ, κατέστρεψε συθέμελα, δεν άφησε ούτε κολυμπηθρόξυλο όρθιο στην Αθήνα, τιμωρώντας την στον γνωστό “30ετή Πόλεμο”, για την αθυρόστομη, θηλυπρεπή, τρυφηλή, και προπαντός δημοκρατική συμπεριφορά της! Ότι γίνεται και σήμερα. Η Ελλάδα καταστρέφεται μεν, αλλά καταστρέφεται δη-μο-κρα-τι-κά!
[Σ.σ.: Αυτήν την λέξη “δημοκρατία”, μας πήραν είδηση και τα κωθώνια οι αμερικανικοί γκάγκστερ-πρόεδροι που πατούν το ξερό τους στην Αθήνα κατά καιρούς, μας την κοπανούν κατακέφαλα, χεζόμαστε εμείς από τη χαρά μας, κι αυτοί παίρνουν από εμάς, ακόμα και τα σώβρακα, τους ίδιους τους κώλους μας!]
Συνεχίζοντας ο μεγάλος… διηγηματογράφος, διαλύει στην κυριολεξία της λέξεως την ύπαρξη του Ανακτόρου των Αιγών, αμφισβητώντας ακόμα και την ίδια την ύπαρξη τοπωνυμίου (Αιγές) στην Βεργίνα, με αποκορύφωμα ακόμα μια φορά, την εμπάθει και το κλάμα του, γιατί αυτό, “να συγκρίνεται με τον Παρθενώνα”;
Πιπιλίζει συνεχώς την λέξη “οι πηγές”, χωρίς να παραπέμπει σ’ αυτές, παρά μόνον σε μια-δυο, και, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατονομάζει το κτίριο εστιατόριο στρατώνα, στον οποίο στρατηγοί και στρατιώτες, μέθυσοι Μακεδόνες, διέπρατταν κάθε είδους ασχήμια ή μεθυστική κραιπάλη!
Το παρήγορο όμως, είναι, ότι παραδέχεται την ύπαρξη του θεάτρου από κάτω, και αυτό, έστω, κάτι είναι!
Στη συνέχεια, υπάρχει ένα μεγάλο κατηγορώ για το νέο μουσείο της Βεργίνας, την σπατάλη χρημάτων που ξοδεύτηκαν γι αυτό, την αμφισβήτηση ακόμα μια φορά του τάφου του Φιλίππου Β΄, και ότι άλλο βάλει ο νους σας, την μηδενικότητα των Αιγών στην Βεργίνα, τις οποίες Αιγές, για να μας κάνει πιθανώς και το χατήρι, δεν τοποθετεί -ευτυχώς- στην τρύπα των Βαλκανίων των Σκοπιανών γύφτων, αλλά επιγραμματικά στην Μίεζα, την περιοχή των “Μακεδονικών Τάφων των Λευκαδίων”, και της λεγομένης “Σχολής του Αριστοτέλους”. Δίπλα στο χωριό Κοπανός, αρκετά μακρυά από την σημερινή Νάουσα.
Τελειώνοντας, έχω να πω πως, οι χρονολογίες που αναφέρονται ως τεκμήρια, αποδείξεις στις διάφορες παρατηρήσεις του κ. Νακάση, διαφέρουν κατά πολύ από ερευνητή σε ερευνητή, και από ανασκαφέα σε ανασκαφέα! Δεν λέω σωστά ή λάθος, λέω ότι διαφέρουν πολύ!
Τόσο, ώστε να εγείρουν πραγματικές “υποψίες”, και ο ένας “επιστήμονας” να υποβιβάζει τον άλλον σε επίπεδο... μπακάλη, τη στιγμή που όλοι, όσοι βρεθήκαμε εργαζόμενοι κάποτε κοντά τους, ανασκαφείς αρχαιολόγους, είδαμε και ξέρουμε, πόσο μίσος και αντιζηλία τρέφει ο ένας για το έργο του άλλου! Πολλώ δεν μάλλον, όταν αυτό είναι και πολύ σοβαρό. Πολύ μεγάλο!
Το όλο αφήγημα εν κατακλείδι του κ. Νακάση, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η ένστασή του, γιατί να ονομαστεί το Ανάκτορο της Βεργίνας, Ανάκτορο, και γιατί αυτό να συγκριθεί με τον "Ναό του Παρθενώνος"; Μεγάλη... ιεροσυλία και ατόπημα, επαίσχυντη πράξη για τον Ελληνικό Πολιτισμό, την Ελληνική Ιστορία!
Τώρα, αν πούμε εμείς, ότι ο "Ναός του Επικουρείου Απόλλωνος" στις αρχαίες Βάσσες, Φυγαλεία της Πελοποννήσου, δίδυμο ακριβώς, έργο, το δεύτερο, των Ικτίνου και Φειδία, με αυτό του Παρθενώνος, ίσως και καλύτερο, γιατί στον Επικούρειο Ναό ο Ικτίνος "διόρθωσε" κάποιες στατικές ατέλειες του Παρθενώνος, με την εφαρμογή για πρώτη φορά των κολονοπεσσών, κατασκευές αντισεισμικές που συνεχίζουν να έχουν εφαρμογή και σήμερα στα χαμηλά κτίρια, τότε, θα θεωρηθούμε κι εμείς... ιερόσυλοι, γιατί τολμήσαμε να θίξουμε αυτήν την "λεπτομέρεια"; Χαλάσαμε το "τέλειο αφήγημα της Αθήνας";
Ποιος ο σημερινός Παρθενώνας; -ο "Παρθενώνας του Σήμερα" χωρίς αμφισβήτηση και όχι ο παλιός, στον σημερινό έχουμε σπαράγματα και ερείπια μόνον- και ποιος ο "Επικούρειος Απόλλων"; ξεχασμένος και "φασκιωμένος" τα τελευταία 30 χρόνια, κουκουλωμένος με ένα τσαντήρι από καραβόπανο στα Αρκαδικά βουνά; [Σ.σ.: Ο κατσαπλιάς και λήσταρχος Ελγίνος, αποκαθήλωσε και από αυτόν μετόπες και γλυπτά!]
Αλλά, και πόση λάσπη επιστρατεύτηκε (συνεχίζει να επιστρατεύεται), εναντίον της Μακεδονίας, του πιο σοβαρού ανασκαφέα της περιοχής των Αιγών επί 10ετίες Μανόλη Ανδρόνικου, εγείροντας και πάλι σοβαρές υποψίες στον οποιονδήποτε, ποιους, πραγματικά, μέσα και έξω από την Ελλάδα, εξυπηρετεί όλη αυτή η λασπολογία, όλη αυτή η τουρλού-τουρλού, ανασκαφική και ιστορική μαλιαφατούρα!
ΠΟΙΟΥΣ;
Υ.Γ.: Όσοι θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του κ. Νακάση να… μορφωθείτε, βρείτε το στο ιστολόγιο “ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ” του κ. Γιώργου Λεκάκη.
