Εξυπηρετούν σκοτεινούς και καταχθονίους σκοπούς, δεν έχουν καμιά, απολύτως, σχέση, με την ιστορική πραγματικότητα, η οποία είναι δύσκολο να ανιχνευθεί ακόμα και από τους πραγματικούς ιστορικούς ή αρχαιολόγους! Όλοι τους στο τέλος των “αφηγημάτων τους”, συγκλίνουν στο συμπέρασμα για τον Μέγα Στρατηλάτη, “Εν Οίδα, ότι Ουδέν Οίδα”!
Θ’ αρχίσω πρώτα από την βιβλιογραφία.
Για τον Αλέξανδρο, ΟΥΔΕΙΣ σύγχρονός του έχει γράψει τίποτα, ή αμέσως μετά από αυτόν, εκτός του Πτολεμαίου του Α’, του οποίου όμως το έργο έχει χαθεί, σπαράγματα μόνον μπορούμε να συναντήσουμε από αυτό σε άλλες βιβλιογραφίες, πέραν του Καλλισθένους του Ολυνθίου, ανιψιού από αδερφή του Αριστοτέλους, μέχρι την εκτέλεση, τον θάνατο και αυτού στην “Συνωμοσία των Παίδων” από τον ίδιο τον Αλέξανδρο, το έργο, και του Καλλισθένους, έχει διαστρεβλωθεί και παραμορφωθεί με νεώτερες παρεμβάσεις από αντιγραφή σε αντιγραφή και μετάφραση σε μετάφραση, έχει αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε στις μέρες μας να θεωρείται τελείως αναξιόπιστο, χειρότερο και από το τελευταίο... συναξάρι!
Τι εστί συναξάρι; Συναξάρι, συναξάρια, είναι οι βίοι άγιων και οσίων της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως, στα οποία μόνον ψήγματα αλήθειας μπορούμε να ανιχνεύσουμε, τα περισσότερα που γράφονται σ’ αυτά, είναι δοξασίες, εικασίες και ανοησίες!
Εξ άλλου, και το βιβλίο του Καλλισθένους που κυκλοφορεί, δεν υπογράφεται από τον τον ίδιο τον Καλλισθένη, αλλά από κάποιον “Ψευδο-Καλλισθένη”! Θέλοντας να μας δείξει, ότι αυτό που θα διαβάσουμε στις σελίδες του, το πιο σίγουρο είναι αναληθές, είναι ψέμα κατά 85%!
Στο έργο του (ψευδο) Καλλισθένους, ξεχωρίζει μόνον γνήσιος 100%, ο περίφημος “Όρκος”.
Αυτό το βιβλίο, αν σας ενδιαφέρει, δεν ξέρω το γιατί; -ή μάλλον, ξέρω- χρησιμοποιούν ως βάση και όλοι οι επίδοξοι σήμερα βιογράφοι και σχολιαστές του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κινηματογραφιστές, ντοκιμαντερίστες παραγωγοί, παρουσιάζοντάς το σε μας και ως το πιο έγκυρο, το πιο γνήσιο!
Αυτό χρησιμοποίησε και ο Όλιβερ Στόουν στην ταινία του “Αλέξανδρος”, αλλά και ο Ρόμπερ Οσέν, Γάλλος σκηνοθέτης και παραγωγός, στην μόνη παλιά χολιγουντιανή ταινία με πρωταγωνιστή εκείνον τον βλογιοκομμένο Ρίτσαρντ Μπάρτον, ο οποίος φατσικά τουλάχιστον, ήταν ο πλέον ακατάλληλος να υποδυθεί ή να ενσαρκώσει τον ρόλο του εφήβου σε όλη του τη ζωή, Αλεξάνδρου.
Να πω πάλι εδώ, το είπα και αλλού, ότι το Μπόλιγουντ της Ινδίας, σε σχέση με το Χόλιγουντ του Λος Άντζελες των ΗΠΑ, απαριθμούσε πριν χρόνια που το διάβασα, κρατηθείτε, 900 ταινίες κινηματογραφικές, με θέμα τον βίο και την πολιτεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Καταλαβαίνεται τώρα, τι μπορεί να έχει λεχθεί μέσα σ’ αυτόν τον ποταμό ταινιών, παραγωγών, τι μπορεί να είναι πραγματικά αληθινό, και τι, όλως διόλου ψεύτικο! Όλως διόλου ψέμα!
Ο μόνος δυτικός, και μάλιστα Εγγλέζος, ο οποίος “παρέκαμψε” τον (ψευδο) Καλλισθένη (αν και σε κάποια σημεία του τον αναφέρει και αυτός, πιθανώς να δείξει μόνον ότι υπάρχει) και βασίστηκε κυρίως στον Αρριανό ως βιβλιογραφία να κάνει αυτό που έκανε, είναι ο καθηγητής και ντοκιμαντερίστας Μάικλ Γουντ με σπουδές Κλασικής Ιστορίας και Λογοτεχνίας στην Οξφόρδη(;), ο οποίος εκεί στο +/- 2000, μας χάρισε εκείνο το τεράστιο και εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του “Μπιμπισί”, 4-5 ώρες διάρκεια, που πρόβαλλε σε συνέχειες και η ΕΡΤ, “Στα Βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου”.
Έχω την “κασετίνα” των ταινιών του, και σας πληροφορώ πως καλύτερο ντοκιμαντέρ για τον Αλέξανδρο από αυτό, δεν έχω δει άλλο, στα τόσα και τόσα, που μέχρι στιγμής είδα! Ο Γουντ, βιβλιογραφικά, το ξανά λέω και πάλι, βάσισε τα γυρίσματα της ταινίας του 90% στον Αρριανό, τον οποίο θεωρώ και εγώ έγκυρο, αμερόληπτο το κυριότερο, όσο μπορεί να είναι πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα!
Στην λογοτεχνία-βιβλιογραφία της δεκαετίας του 1960, τα βιβλία παγκοσμίως που κυκλοφορούσαν με θέμα και κεντρικό ήρωα τον Μέγα Αλέξανδρο, ήταν 45.000 τόμοι!
Με δεύτερο καταϊδρωμένο, ιστορικό πρόσωπο και ασθμαίνοντα, τον Μεγάλο Ναπολέοντα! Γνωστόν ελληνιστί και ως Καλόμερο (Μπουοναπάρτι), με 5.000 τόμους.
Όλων των μετέπειτα “μεγάλων” της ανθρωπότητος οι βιβλιογραφίες, είναι απλά “μεγαλούτσικες”, όπως “μεγαλούτσικοι” ήταν και οι ίδιοι.
Αυτά τα ανέφερα, για να πάρτε μία γεύση, πόση χαζομάρα και πόση ανοησία μπορεί να περικλείεται μέσα σ’ αυτούς τους 45.000 τόμους, οι οποίοι σήμερα, το 2024, μπορεί να έχουν ξεπεράσει και τους 50.000!
Όποιος από τους σημερινούς φιλοδόξους συγγραφείς του Αλεξάνδρου θέλει να τον μάθει και η μάνα του που δεν τον ήξερε, αρχαιολόγος ή ιστορικός ή άλλος, γράφει ένα βιβλίο για τον Αλέξανδρο, και την άλλη μέρα η δημοτικότητά του εκτοξεύεται στα ύψη! Όχι γιατί έγραψε κάτι καινούργιο, ή είπε μιαν αλήθεια που δεν ξέραμε, αλλά μόνο και μόνο, γιατί συγγραφικά, ασχολήθηκε μ’ αυτόν! Άρα, αν θέλει κανείς να γίνει συγγραφέας, ιστορικός, να τον μάθει και η μάνα του που δεν τον ήξερε, δεν έχει παρά να γράψει μια… πανταχούσα για τον Μέγα των Μεγάλων, και η “επιτυχία” του θα είναι... προ των Πυλών!
Πέντε είναι οι ιστορικοί συγγραφείς της αρχαιότητος που έγραψαν για τον Αλέξανδρο, και μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη στο τι γράφουν και τι λεν:
1ον. Ο Καλλισθένης, όπως είπαμε και παραπάνω σύγχρονος του Αλεξάνδρου, μετέχει στην εκστρατεία και του κρατάει λεπτομερώς, κάθε μέρα τι συμβαίνει σε όλο το στράτευμα με τις “Εφημερίδες” του, αυτό που σήμερα στον στρατό ξέρουμε όλοι και ως “Ημερησίες Διαταγές”.
2ον. Ο Διόδωρος Σικελιώτης στην 16τομοι Εγκυκλοπαίδειά του με 4-5 τόμους αν δεν μ’ απατάει η μνήμη μου προς το τέλος, σχεδόν 4 αιώνες μετά (1ος αιών).
3ον. Ο Αρριανός (Φλάβιος) Έπαρχος της Καππαδοκίας το 130-137 μ.Χ. και Αθηναίος πολίτης, έναν αιώνα μετά τον Διόδωρο.
4ον. Ο Πλούταρχος της Χαιρώνειας, επίσης 4 αιώνες μετά τον Αλέξανδρο (1ος αιών), και
5ον. Ο Κόιντος Ρούφος Κούρτιος, Λατίνος, η άλλη άποψη, επίσης τον 1ο αιώνα μ.Χ.
Κάτι λίγα έχει γράψει και ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης (2ος αιώνας π.Χ.), αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτά αρκετά ή λεπτομερή.
Ο Καλλισθένης, “Ψευσο-Καλλισθνένης”, το είπαμε και παραπάνω, με τις δοξασίες του και τους “Ντικτανεβώ” του, την “Μάγισσα και ιέρεια Ολυμπιάδα”, “Γιος του Δία ο Αλέξανδρος (Διογέννητος)”, άλλα παραμύθια της Χαλιμάς που εισέρρευσαν στο “έργο του”, από Άραβες κυρίως συγγραφείς και μεταφραστές, πλήρης αλλοίωση της συγγραφής του.
Ο Διόδωρος, αυτός που ξέρουμε όλοι ο σοβαρός και αυστηρά “εγκυκλοπαιδιστής”, ο Αρριανός στην “Αλεξάνδρου Ανάβαση”, επίσης αυστηρά ιστορική διήγηση και όχι νουβέλα ή μυθιστόρημα.
Ο Πλούταρχος στους “Παραλλήλους Βίους” του, που θέλει να συγκρίνει τον Αλέξανδρο με τον Καίσαρα -προσωπικά πιστεύω ότι το κάνει για χατήρι του Καίσαρα και όχι του Αλεξάνδρου.
Και ο Κούρτιος, ο οποίος βασίζει το έργο του πάνω στο μίσος και την αντιπάθεια που έτρεφε ο Τίτος Λίβιος στο δικό του έργο, το οποίο έχει ως τυφλοσούρτη, και όχι επακριβώς σ’ αυτά που θέλει να πει ο ίδιος. Ο Κούρτιος δηλαδή, “βγάζει όλες τις κακίες” για τον Αλέξανδρο του Τίτου Λίβιου, παρότι και αυτού το έργο είναι σημαντικό σημαντικότατο, και άκρως ιστορικό.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι αδικεί κατά κράτος τον Αλέξανδρο, είναι ιστορικός συγγραφέας και όχι πανηγυρτζής!
Προσωπικά, τους έχω διαβάσει ΌΛΟΥΣ. Από δυο και τρεις φορές τον καθένα! Τους έχω μελετήσει, αυτούς έχω ως βατήρες για να γράψω ή να πω κάτι που θέλω για τον βίο και την πολιτεία του Αλεξάνδρου, και όχι τις 45 ή 50.000 τόμους που είπα παραπάνω, με τις ανοησίες, φιλοδοξίες του καθενός, ο οποίος στην ουσία προσπαθεί μέσω αυτών, των φιλοδοξιών, να ξανά γράψει στην ουσία, κακώς βέβαια, τους πέντε αρίστους της αρχαίας εποχής!
Ένα πολύ αξιόλογο, επιτομή έργο είναι και του σύγχρονού μας Χρήστου Ζαλοκώστα με τίτλο “Μέγας Αλέξανδρος”, βρείτε το, αγοράστε το, διαβάστε το, είναι μικρό και πολύ καλό. Διαβάζεται εύπεπτα!
Πουθενά στους “5” που ανέφερα παραπάνω, δεν θα βρείτε στον θάνατο του Αλεξάνδρου πως “δηλητηριάστηκε”, “αυτοκτόνησε, “είχε σύφιλη”, ή άλλες αηδίες-ανοησίες αρρώστιες, όλοι λεν πως πέθανε από κάποιας βαριάς μορφής ελονοσία και πυρετό, η οποία τον είχε χτυπήσει στο, ήδη προσβεβλημένο από τις κακουχίες και τους τραυματισμούς των μαχών της εκστρατείας, εξασθενισμένο ανοσοποιητικό του σύστημα!
Όπως και πουθενά δεν θα βρείτε ότι ήταν πούστης, ή ερωτικά ανώμαλος, ή ότι άλλο βάλει ο νους σας από τις ανοησίες και καθαρές συκοφαντίες που σωρηδόν σήμερα και λάσπη, εκτοξεύονται στο όνομά του! Από κακούς, μισανθρώπους και ηλιθίους δήθεν ειδικούς, δημοσιογράφους οι οποίοι ανιστόρητοι και αδιάβαστοι όντας, τρέχουν να δημοσιεύσουν καλοθελητές ό,τι είδους αηδία τους πλασάρεται, ή μπορεί να φανταστεί ο αρρωστημένος νους τους! Ό,τι τους καπνίσει!
Περί της “δολοφονίας” του Αλεξάνδρου, γράφει μόνον ο Κούρτιος μια σειρά όλο κι όλο σε μια σελίδα του έργου του, ο οποίος όμως στη συνέχεια και αυτός, σπεύδει να μας πληροφορήσει ότι “δεν την ενστερνίζεται”!
Η προσπάθεια να δηλητηριάσουν, να δολοφονήσουν ίσως τον Αλέξανδρο, είναι μόνον αυτή στη “Συνωμοσία των Παίδων”, την οποία οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν, η οποία απεκαλύφθη όμως έγκαιρα, με αποτέλεσμα να εξοντωθούν ΌΛΟΙ! Μέχρις ενός οι συνωμότες!
Δεν γλύτωσε ούτε ο γερο-Παρμενίων (κακώς) αυτών, ο σοφός στρατηγός της Εκστρατείας, ο γιος του Φιλώτας, και όπως κατά κόρον γράφτηκε μετά, “Και ο Καλλισθένης”.
Ο γερο-Παρμενίων πήγε ντιπ τζάμπα, λόγω υιού ο οποίος ήταν συνωμότης, πράγματι, και ο Καλλισθένης, μάλλον, λόγω… ακράτειας λόγου, ήταν πολύ αυθάδης και γλωσσοκοπάνας, κορόιδευε πολλές φορές τον Αλέξανδρο ως ημιμαθή ή “αγράμματο”, από την Μακεδονία ακόμα στη Μίεζα, κάτι που ανάγκασε τον θείο του Αριστοτέλη τότε, να του τραβήξει τα σχοινιά και να του πει: “Μ’ αυτή τη ‘γλώσσα’ που έχεις ανιψιέ, έναντι των βασιλέων και βασιλοπαίδων, δεν θα έχει πολύ μεγάλη διάρκεια ο βίος σου, η ζωή σου”. Όπερ και έγινε! Ο μεγάλος δάσκαλος και σοφός, επαληθεύθη πλήρως.
Ο μόνος που γλύτωσε του θανάτου στους “Παίδες”, ήταν το τσογλάνι ο Κάσσανδρος, ο και, έως καχεκτικός, γιος του Αντιπάτρου, τον οποίο όμως ο Αλέξανδρος στη συνέχεια ξαπόστειλε υποτιμητικά πίσω στη Μακεδονία λέγοντάς του: “Εσένα δεν σε σκοτώνω γιατί είσαι γιος του Αντιπάτρου, αλλά θα φύγεις πίσω στη Μακεδονία, δεν θα αποτελείς πλέον μέλος της εκστρατείας”.
Εδώ αν θέλετε, είναι και η δική μου ένσταση, το μέγα λάθος του Αλεξάνδρου στις “εκκαθαρίσεις” που έπραξε στη “Συνομωσία των Παίδων”, δεν σκότωσε, δεν πετσόκοψε και αυτό το τσογλάνι, το ξανά λέω έτσι, τσογλάνι, όπως του άξιζε, αφού όντως, συμμετείχε στην “Συνωμοσία των Παίδων”, του χάρισε τη ζωή, στη συνέχεια αυτός, και ως... προικοθήρας στη Μακεδονία, προκειμένου να αποκτήσει νόμιμα, βασιλικά δικαιώματα στη “Δυναστεία των Μακεδόνων”, παντρεύτηκε με μαλαγανιές την Θεσσαλονίκη, ετεροθαλή αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ξεκλήρισε στη συνέχεια, σκότωσε όλη την εναπομείνασα οικογένειά του, μητέρα, σύζυγο και γιο. Διάδοχο, Αλέξανδρο τον Δ΄.
Όπως είπα και στην αρχή, έχω εδώ και χρόνια σταματήσει να διαβάζω οτιδήποτε για τον Αλέξανδρο, στον καθημερινό Τύπο κυρίως.
Όλες τις βλακείες και ανοησίες που παράγονται εκ του πονηρού ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μου φτάνουν οι καμιά 30ριά έγκυροι τόμοι που έχω στην βιβλιοθήκη μου γι’ αυτόν, σήμερα όμως, έκανα μια εξαίρεση και διάβασα κάτι, που, και πάλι, παρόλη την εγκράτειά μου, μ’ έβγαλε έξω από τα ρούχα μου!
Το δημοσίευμα που μ’ έκανε να το ανοίξω και να το διαβάσω στις ειδήσεις της Γκουγκλ, ήταν ο τίτλος: “Δώσαμε στην Τεχνητή Νοημοσύνη να μας πει που είναι ο Τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Και μας απάντησε σε δύο σημεία!”
Επισημαίνω κατ’ αρχάς με έμφαση, από τούδε και στο εξής που… ανακαλύψαμε την “τεχνητή νοημοσύνη”, αυτή συχνά-πυκνά θα μας σπάει τα “καρύδια” με τις “ικανότητές της”, σε σημείο μάλιστα, που, αργά ή γρήγορα ίσως, θα την πετάξουμε στα σκουπίδια, όπως πετάξαμε και πολλά άλλα ηλεκτρονικά του είδους της.
Αντί για την “νοημοσύνη” λοιπόν, ο αρθρογράφος εντέχνως πλην σαφώς, μας πλασάρει ακόμα μια φορά την αθυρόστομη Γλύκατζη -της οποίας και μόνον το όνομα που ακούω ανατριχιάζω ή γίνομαι τούρκος- η άποψή μου για την κυρία να σας την πω, να τελειώνω, πάσχει από προχωρημένη μαλάκυνση εγκεφάλου, θέλει να προκαλεί περισσότερο με τις αθυροστομίες που λέει, “δεν είναι ούτε ιστορικός, ούτε αρχαιολόγος”, όπως πολύ σωστά της είπε η ευφυής και πανάξια Αγγελική Κοταρίδου από τις Αιγές, ούτε και “βυζαντινολόγος”, όπως θέλει να αυτοπροσδιορίζεται η ίδια, γιατί απ’ ότι ξέρω από παλιά, πανάξιοι και ικανότατοι επιστήμονες Έλληνες, εδώ στην Ελλάδα βυζαντινολόγοι με έργο, δεν την είχαν σε καμιά εκτίμηση, μάλλον την έπαιρναν στα αστεία, και όχι στα σοβαρά, αυτά που έλεγε στα νιάτα της!
Αφού, λοιπόν, απαριθμεί η Γλύκατζη τις χιλιοειπωμένες (και χιλιοαπαντημένες) “αποδείξεις” της, αυτή, και όχι η “τεχνιτή νοημοσύνη”, μας λέει πως ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Βεργίνα, στις Αιγές, στον Τάφο του Φιλίππου Β΄ που ανέσκαψε ο Ανδρόνικος! Δεν θα γράψω τίποτα περισσότερο, γιατί το θεωρώ εντελώς ανάξιο λόγου!
Η δεύτερη θέση της… τεχνιτής νοημοσύνης, βαρύγδουπο συμπέρασμα, είναι πως: “Ο Αλέξανδρος βρίσκεται θαμμένος στην Αλεξάνδρεια”! Αυτό κι αν είναι είδηση, αυτό κι αν είναι συμπέρασμα! Εννοώ κάτι που δεν ξέραμε.
Δεν ήταν όμως αυτά που με εξόργισαν στο δημοσίευμα για τον “Τάφο του Αλεξάνδρου”! Όσο η ανακάλυψη του δημοσιογράφου: “Τα τελευταία λόγια, που είπε ο Αλέξανδρος λίγο πριν πεθάνει”! Τα επαναλαμβάνω ακριβώς, όπως βρίσκονται γραμμένα στο κείμενό του:
“Πρώτον, ζητούσε να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής(!).
Δεύτερον, οι θησαυροί του που είχε αποκτήσει να σκορπιστούν σε όλη τη διαδρομή στο χώμα, μέχρι τον τόπο της ταφής του(!).
Τρίτον, ζήτησε -λέει- τα χέρια του να μείνουν έξω από το φέρετρο σε θέα όλων, και να λικνίζονται στον αέρα(!)”.
Νεκρά χέρια, “να λικνίζονται στον αέρα”! Εσείς πως το βλέπετε;
Για να είμαι ειλικρινής, μετά από αυτά τα φοβερά και τρομερά, κάπου περίμενα να διαβάσω στο κείμενο, και ότι ο Αλέξανδρος (μέγας ρεμπέτης), θα ήθελε εντολή του να προηγούνται του φερέτρου του και 500 μπουζούκια! Τα οποία θα παιάνιζαν τον παιάνα της εποχής, “Μινόρε της Αυγής”!
Αλλά κάποιος μέσα από τον υπολογιστή μου, μου σφύριξε!
-Έεε!.. Τι πας να κάνεις; Δεν υπήρχαν τότε μπουζούκια! Θα γίνεις εντελώς ρεζίλι! Άσε να το πει κι αυτό η… Γλύκατζη!..
Τα τρία που ανέφερε ο μέγας νεώτερος βιογράφος-δημοσιογράφος του Αλεξάνδρου μόλις προχθές, στο τεράστιο και εγκυρότατο από όλες τις απόψεις άρθρο του, δεν θα τα βρείτε πιθανώς, ούτε στα παραμύθια ή τα συναξάρια του “Ψευδο-Καλλισθένους”! Αν και όπως ομολογεί αυτή η τεράστια πένα που έγραψε όλα αυτά στη συνέχεια, “Δεν εντοπίζονται σε κάποια αρχαία ή νεότερη, μεσαιωνική πηγή, πρόκειται για μια επινόηση του καιρού μας”!
Ε, τότε; Αν πρόκειται για επινόηση του καιρού μας, γιατί τα έγραψες, ρε;
Κλείνοντας, θέλω να θυμηθείτε ακόμα μια φορά, πως κυκλοφορούν 45-50.000 τόμοι-βιβλία για τον Μέγα Αλέξανδρο.
Αλλά μόνον πέντε (5) από αυτά, είναι τα αρχαία Ελληνικά γνήσια!
Σ’ αυτούς τους 50.000 τόμους, θα διαβάστε και ότι ο Αλέξανδρος παρήγγειλε του φερέτρου του να προηγούνται … 500 μπουζούκια, τα οποία θα του “παιάνιζαν” το “Μινόρε της Αυγής”! Τι είπατε; Δεν θα το διαβάστε;
Ναι, καλά!.. Εγώ πάντως, σας το λέω και πάλι, είμαι απολύτως σίγουρος, πως θα το διαβάστε!
[Σ.Σ: Στη φωτογραφία που επισυνάπτω, ο Αλέξανδρος στο φέρετρό του, απολαμβάνει καθ’ οδόν προς τον Κάτω Κόσμο, το… “Μινόρε της Αυγής”!]
