O Θωμάς Δ. Σαμαράς γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1921 και ήταν υιός του Δημητρίου Σαμαρά από την Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου και της Άννας Παππαϊωσήφ.
Αποφοίτησε από το γυμνάσιο του Γκάρφιλντ τον Ιανουάριο του 1939, καταλαμβάνοντας την 5η θέση στην βράβευση για τους 10 καλύτερους μαθητές τού σχολείου του. Συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο "ΑΚΡΟΝ" της πόλης του, στις θετικές επιστήμες αφού τα μαθηματικά, η φυσική και η χημεία ήταν μαθήματα τα οποία αγαπούσε ο νεαρός Ελληνοαμερικανός. Περί τα τέλη του 1941 και με τον Β’ΠΠ σε πλήρη εξέλιξη πήρε την μεγάλη απόφαση να γίνει πιλότος και επέλεξε να ενταχθεί στο Π. Ναυτικό των ΗΠΑ, το οποίο προετοίμαζε μελλοντικούς χειριστές για την Αεροπορία του Ναυτικού. Στις 17 Ιουλίου 1942 παρουσιάστηκε στο Κέντρο Στρατολόγησης & Εκπαιδεύσεως του Ντητρόιτ και στις 7 Αυγούστου 1942 μετά από πρότερη αίτηση του ονομάστηκε Δόκιμος Αεροπόρος (V-5).
Στις 15 Δεκεμβρίου 1942 ο Σαμαράς διατάχθηκε να πάει στην Ατλάντα της Τζώρτζια για την έναρξη της Προ-Πτητικής Εκπαιδεύσεώς του, και στην συνέχεια στον Αεροναύσταθμο ΝΑΣ Νόρμαν της Οκλαχόμα για την Αρχική Εκπαίδευση στις πτήσεις την οποία ολοκλήρωσε επιτυχώς με υψηλή βαθμολογία.
Η επόμενη μετάθεσή του τον έστειλε στον Αεροναύσταθμο NAS Corpus Christi στο Texas, για Βασική Πτητική Εκπαίδευση την οποία ολοκλήρωσε τον Δεκέμβριο του 1943. Σε μία λαμπρή τελετή αποφοίτησης, η οποία έλαβε χώρα στις 30 του μηνός, ο Δόκιμος Αξιωματικός της Αεροπορίας του Ναυτικού των ΗΠΑ, Θωμάς Σαμαράς με αριθμό μητρώου 701-21-24 ονομάστηκε Σημαιοφόρος και φόρεσε με υπερηφάνεια στο αριστερό μέρος της στολής του τις Χρυσές Πτέρυγες.
Ο Σαμαράς και οι συνάδελφοί του ξεκίνησαν το Α’ σκέλος της επιχειρησιακής εκπαίδευσής τους στο Σέσιλ Φιέλντ στις 6 Φεβρουαρίου, πετώντας επί ένα δεκαήμερο πτήσεις εθισμού και εξοικείωσης με βομβαρδιστικά SBD-Ντάουντλες. Από το πρόγραμμα δεν έλειπαν και οι ασκήσεις πολυβολισμού, όπως και η εκμάθηση των τεχνικών βομβαρδισμού καθέτου εφορμήσεως.
Στις 16 Φεβρουαρίου διατάχθηκε να παρουσιαστεί NAΣ Νορθφόλκ της Βιρτζίνια για την συνέχιση της εκπαιδεύσεώς του σε κατάσταση καθέτου εφορμήσεως.
Στις 15 Μαρτίου 1944 ο Σαμαράς έχοντας ολοκληρώσει επιτυχώς και το Β’ σκέλος της επιχειρησιακής εκπαίδευσης έλαβε προσωρινή μετάθεση στον NAΣ Γκλένβιου του Ιλλινόις. Σειρά είχε πλέον το Γ’ σκέλος της επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως κατά το οποίο οι χειριστές θα μάθαιναν να εκτελούν προσνηώσεις και απονηώσεις από αεροπλανοφόρα. Για άλλη μια φορά ο νεαρός πιλότος τα κατάφερε και πλέον περίμενε την μετάθεσή του σε κάποια από τις Μοίρες Βομβαρδιστικών του Στόλου.
Στις 30 Απριλίου 1944 ο Σαμαράς τοποθετήθηκε στην Βομβαρδιστική 83 ή VB-83 η οποία ήταν εξοπλισμένη με SB2C Χέλωταϊβερ.
Ο Θωμάς ανακάλυψε με μεγάλη του χαρά ότι ανάμεσα στους υπόλοιπους συναδέλφους του υπήρχε ένας ακόμη αεροπόρος με Ελληνική καταγωγή! Επρόκειτο για τον Σημαιοφόρο (Ι) Ιάκωβο Σακελλαριάδη με τον οποίο άρχισαν να κάνουν συχνά παρέα.
Τον Δεκέμβριο του 1944 με την απειλή των Καμικάζι να διογκώνεται συνεχώς, αυξήθηκε και η ανάγκη για μεγαλύτερη προστασία των πλοίων.
Η VB-83 χωρίστηκε στα δύο με τον Σαμαρά να παραμένει σε αυτήν και Σακελλαριάδη να προσχωρεί στην VBF-83 η οποία ήταν εξοπλισμένη με F4U Κορσαίρ. Σύντομα και οι δύο Μοίρες θα επιχειρούσαν μαζί με τις αδελφές Μοίρες VF-83 και VT-83 από το αεροπλανοφόρο USS Έσσεξ (CV-9).
Πράγματι στις 14 Μαρτίου 1945 το USS Έσσεξ απέπλευσε από την νήσο Ουλίθι ως μέλος της Εργοδυναμικής 58 με κατεύθυνση την Ικινάουα και τις Ιαπωνικές ακτές.
Σκοπός ήταν η έναρξη προπαρασκευαστικών χτυπημάτων εναντίον στρατηγικών στόχων των Ιαπώνων ενόψει της επικείμενης απόβασης των Αμερικανών στην νήσο και η υποστήριξη των φίλιων στρατευμάτων που θα αποβιβάζονταν στις ακτές. Ο Ελληνοαμερικανός αεροπόρος πήρες μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις της Μοίρας χτυπώντας Ιαπωνικές θέσεις και πλοία του ιαπωνικού στόλου σχεδόν ακατάπαυστα από τις 18 έως τις 4 Απριλίου κερδίζοντας το "Αεροπορικό μετάλλιο" και ένα "Χρυσό αστέρι".
Καθώς οι μάχες μαίνονταν στο έδαφος της αιματοβαμμένης Οκινάουα μία ισχυρή Ιαπωνική ναυτική δύναμη, με επικεφαλής το θωρηκτό IJN Γαμάτο, πλησίαζε προς το νησί.
Λίγες ώρες μετά τον απόπλου, καθώς νύχτωνε, η ναυτική δύναμη εντοπίστηκε από δύο αμερικανικά υποβρύχια τα οποία ενημέρωσαν τον Στόλο. Σύντομα τα αεροπλανοφόρα της TG 58.1 και της TG 58.3 στην οποία ανήκε και το USS Έσσεξ άρχισαν να κινούνται προς βορρά «με όλες τις δυνάμεις».
Στις 10:10 ́ το πρωί, το CV-9 άρχισε να εξαπολύει κάθε διαθέσιμο με δεκάδες τορπιλοπλάνα Άβενγκερ, βομβαρδιστικά Χελντάιβερ και καταδιωκτικά Κορσαίρ και Χελκατ, διέγραφαν κύκλους πάνω από το αεροπλανοφόρο, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι απονηώσεις και να μπουν οι Μοίρες σε σχηματισμό.
Ο Σαμαράς με τον πολυβολητή του Μάικ Λεβιν απονηώθηκαν ως μέλη ενός σχηματισμού από 12 Χέλντάιβερ της VB-83. Mε τον εντοπισμό του Ιαπωνικού Στόλου και μετά την λήψη των κατάλληλων εντολών ο Σαμαράς επιτέθηκε εναντίον του Ιαπωνικού υπερθωρηκτού. Οι δύο διατρητικές βόμβες των 1.000 λιβρών που εξαπέλυσε ο Σαμαράς έπληξαν το κατάστρωμα στην πλώρη του IJN Γαμάτο, λίγο εμπρός και δεξιά, από τον Νο.1 πύργο των τρίδυμων πυροβόλων των 460mm (18.1 in), ανοίγοντας μία τεράστια τρύπα! Ακολούθησε μία τρομακτική έκρηξη που συγκλόνισε το πλοίο και την επόμενη στιγμή πυκνός μαύρος καπνός φάνηκε να υψώνεται σαν μανιτάρι στον ουρανό από τον κρατήρα που δημιουργήθηκε! Ο Θωμάς άκουσε στα ακουστικά του τον πολυβολητή του να φωνάζει ενθουσιασμένος ότι το πέτυχαν! Τα πλήγματα των αεροπλάνων του Ναυτικού ήταν καίρια μετατρέποντας το Γαμάτο με τα συνοδά του πλοία σε μία άμορφη μάζα σιδερικών. Για την επιτυχημένη δράση του ο Ελληνοαμερικανός πιλότος τιμήθηκε με την ανώτατη ηθική αμοιβή του αμερικανικού Ναυτικού, τον "Σταυρό του Ναυτικού". Σύμφωνα με την εύφημο μνεία:
«O Διοικητής της 1ης Ειδικής Δύναμης Αεροπλανοφόρων απονέμει τον "Σταυρό του Ναυτικού" στον Ανθυποπλοίαρχο (Ι) Θωμά Δ, Σαμαρά, για προσωπική διάκριση και εξαιρετικό ηρωισμό, στις επιχειρήσεις εναντίον του εχθρού, ενόσω υπηρετούσε στο αεροπλανοφόρο USS Έσσεξ ως χειριστής βομβαρδιστικού καθέτου εφορμήσεως της Μοίρας Βομβαρδισμού 83 κατά τη δράση του Στόλου στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, στις 7 Απριλίου 1945.
Χειριζόμενος με επιδεξιότητα και γενναιότητα το αεροσκάφος του, επιτέθηκε με κάθετη εφόρμηση, εναντίον των κύριων μονάδων, μιας ισχυρής δύναμης του εχθρικού στόλου, η οποία περιελάμβανε ένα μεγάλο θωρηκτό, ένα καταδρομικό και πολλά αντιτορπιλικά. Κατά τη διάρκεια της μάχης πραγματοποίησε την επίθεση του στο εχθρικό θωρηκτό, παρά την ύπαρξη σφοδρών αντιαεροπορικών πυρών, επιτυγχάνοντας με τις βόμβες του καίρια πλήγματα, τα οποία βοήθησαν με ουσιαστικό τρόπο στη βύθιση του σκάφους. Η ικανότητα και το θάρρος που επέδειξε όλες τις φορές μέχρι σήμερα, συνάδουν πλήρως με τις υψηλότερες των παραδόσεων της Υπηρεσίας του Ναυτικού των ΗΠΑ.»
Στο διάστημα από 19 έως 22 Απριλίου ο Σαμαράς έβαλε άλλες τέσσερις αποστολές στο ενεργητικό του, χτυπώντας συγκεντρώσεις στρατευμάτων και Ιαπωνικές εγκαταστάσεις ενώ με την συμπλήρωση 15 αποστολών στις 20 του μηνός του απονεμήθηκε και δεύτερο "Χρυσό Άστρο" επί του "Αεροπορικού Μεταλλίου". Στις 18 Ιουλίου 1945 o Θωμάς ξεχώρισε για μία ακόμη φορά.
Η VB-83 απέστειλε 13 Χέλντάιβερ με αποστολή να βομβαρδίσουν τα βαρέα σκάφη του Ιαπωνικού Ναυτικού που ναυλοχούσαν συγκεντρωμένα στον ναύσταθμο της Γιοκοσούκα στον κόλπο του Τόκυο. O Σαμαράς, πετώντας ως αρχηγός τετράδας, επιτέθηκε με αυτοθυσία ανάμεσα στο μπαράζ των εκρήξεων και των τροχιοδεικτικών των εχθρικών αντιαεροπορικών απελευθερώνοντας τις βόμβες του πάνω από το θωρηκτό IJN Ναγκάτο, που ήταν ο κύριος στόχος! Τα πυκνά πυρά και το αριστοτεχνικό καμουφλάζ του σκάφους δυσκόλευαν τη σκόπευση. Αν και το πλοίο δεν βυθίστηκε, εντούτοις υπέστη υλικές ζημιές απροσδιόριστης έκτασης από ορισμένα κοντινά πλήγματα. Για τα πεπραγμένα του στην αποστολή αυτή, ο Ελληνοαμερικανός πιλότος παρασημοφορήθηκε με το τρίτο 'Χρυσό Άστρο" επί του "Αεροπορικού Μεταλλίου".
Δυστυχώς, όμως, η τύχη του θα τελείωνε σύντομα. Στις 07:30 ́ το πρωί της 25ης Ιουλίου 1945, ο Ανθυποπλοίαρχος (Ι) Θωμάς Δ. Σαμαράς, βρισκόταν καθισμένος στο πιλοτήριο τού SB2C-4 Χέλνταϊβερ BuNo.20033 έτοιμος να εκτελέσει την 31η αποστολή του. Πριν λίγες εβδομάδες ο νεαρός χειριστής είχε γίνει πατέρας και το βρέφος σε δύο ημέρες θα έκλεινε ένα μήνα ζωής. Όμως ο Θωμάς δεν ήταν ποτέ γραφτό να κρατήσει στην αγκαλιά του τον νεογέννητο γιο του. Μόλις έλαβε σήμα για απονήωση απελευθέρωσε τα φρένα, ώθησε προς τα εμπρός την μανέτα ισχύος και διήνυσε με ταχύτητα την απόσταση μέχρι την άκρη του καταστρώματος. Την επόμενη στιγμή το αεροπλάνο βρέθηκε στον αέρα παίρνοντας ύψος, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα όμως οι άντρες που βρισκόταν στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου πάγωσαν, βλέποντας ξαφνικά το Χελντάιβερ του Σαμαρά να γέρνει απότομα αριστερά και να συντρίβεται με δύναμη στη θάλασσα σηκώνοντας μία μεγάλη στήλη νερού! Η σύγκρουση ήταν τόσο βίαια που το αεροσκάφος κόπηκε στα δύο στο ύψος της θέσης του πολυβολητή, βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα! Επί τόπου έσπευσαν αμέσως παραπλέοντα σκάφη τα οποία κατάφεραν να ανασύρουν από την θάλασσα τον πολυβολητή Μάικλ Λεβίν εμφανώς σοκαρισμένο, αλλά χωρίς κάποιο σοβαρό τραυματισμό.
Παρά τις επίμονες έρευνες των σωστικών μέσων, ο Σαμαράς δεν βρέθηκε ποτέ.
Πιθανότατα λιποθύμησε από χτύπημα στο κεφάλι λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης και το «Κτήνος» τον παρέσυρε στον υγρό τάφο του.
Ο Θωμάς Σαμαράς ήταν ο τρίτος Ελληνοαμερικανός που τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
