ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΈΣ ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΆΧΗ ΤΟΥ ΡΑΒΙΝΕ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΓΟΥΛΙΑΝΟΣ

Η οποία κράτησε αρκετές μέρες με τις επιχειρήσεις γύρω από αυτήν, αφού οι γερμανο-βούλγαροι είχαν οχυρώσει τον λόφο και με πλάγια, άλλα οχυρά-πολυβολεία, λόγω της σημαντικοτάτης θέσεώς της, τα οποία έπρεπε πριν, να "εκκαθαρισθούν". Όλα συνέβησαν μεταξύ 26ης Απριλίου και 8 Μαΐου του 1917. 

*/*

• Λοχαγός Γρηγόριος Γουλιανός (το αμίλητο παλικάρι) από το Ραβινέ:  "Το Ραβινέ κατελήφθη και θα κρατηθή μέχρις ότου και ο τελευταίος μας φονευθεί".
  

Τραυματίζεται όμως "θανάσιμα" τον θέλουν οι πρώτες πληροφορίες με "διάτρητο το στήθος", μετά τον τραυματισμό του Γουλιανού, αναλαμβάνει ο υπολοχαγός Ζησιμόπουλος, ενώ έχουν απομείνει από τους αξιωματικούς μόνον οι Ανθυπολοχαγοί Φλούλης, Κασαπάκης, και ο Ανθυπασπιστής Γκέκας. Πεσόντες στο Ραβινέ είναι και οι: Υπολοχαγός Κοντοπόδης Ν., διοικητής του 7ου λόχου και ο Ανθυπολοχαγός Ζούμπερης Ι. Εκτός του Γουλιανού, τραυματίζονται, τίθενται εκτός μάχης και οι Ανθυπολοχαγοί, Στρατάκης, Πρώιμος, Πέτας, Σακκόραφος, Ρηγόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Φαλτσής, και Σταυρίδης.  

Φονευθέντες οπλίτες 51, τραυματίες 225.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΡΑΚΟΥΛΑΚΗΣ

Υπολοχαγός Λεωνίδας Καρακουλάκης από το "Ραβινέ":

"Είθε το αίμα όπερ θα χύσωμεν, να σχηματίση ανεξιτήλους σφραγίδας δικαιωμάτων μας επί του εδάφους αυτού. Θα αποθάνω, ίσως. Τούτο όμως θα είναι η μόνη ικανοποίησις, ην καθ’ όλην μου την ζωήν εγεύθην"!
(Σ.σ.: Υπολοχαγέ Λεωνίδα Καρακουλάκη, ευτυχώς, δεν ζεις σήμερα να δεις το προδοτικό τσούρμο των πολιτικών-στρατιωτικών μας που προδίδουν καθημερινά την χώρα που υπερασπίσθηκες εσύ με την ορμή και το αίμα σου! Αναπαύσου εν ειρήνη, εκεί που είσαι).
Πάνω στο μνήμα του Καρακουλάκη στο Χαμηλό (που έθαψαν το ένα του χέρι με την μεταλλική του ταυτότητα της οποίας και ανεγνωρίσθη), χαράσσεται η αγαπημένη του φράση πριν από το θάνατό του που έλεγε συνεχώς: «Είπατε εις τον Ταγματάρχην μου, ότι ενηγκαλίσθην τον θάνατον μειδιών»!
(Σ.σ.: Σήμερα αυτό το κενοτάφιο έστω, ΔΕΝ υπάρχει στο νεκροταφείο του χωριού Χαμηλού, ούτε πλάκα ή στήλη, που να λέει τους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες της Μάχης του Ραβινέ. Εκεί "θάφτηκαν" ΌΛΟΙ. Τι έχει να μας πει ο "Νατοϊκός στρατός της Ελλάδος" γι' αυτό; Ο "Νατοϊκός". Γιατί Ελληνικός, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Του άεργου, τυχοδιώκτου, και γλοιώδους εκείνου νορβηγικού υποκειμένου, στον οποίο χτυπά τις φτέρνες του... Προοο-σο-χέι!.. Και ο σημερινός Α/ΓΕΕΘΑ)

ΠΑΝ ΠΤΩΤΟΨΑΛΤΗΣ

Πέφτει ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πρωτοψάλτης ο οποίος έλεγε:

"Δεν θέλω να γυρίσω στην Αθήνα, που ο κομματισμός την έχει μολύνει εις αφάνταστον βαθμόν". (Σ.σ.: Σας λέει τίποτα αυτό, αδέρφια; 100 και πλέον χρόνια μετά;)

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΟΚΑΝΑΚΗΣ

Ο Ανθυπολοχαγός Τσοκανάκης, προελαύνοντας στην καταδίωξη του εχθρού βόρεια και μέσα στα σημερινά Σκόπια, θα βρεθεί δυο μέρες αργότερα νεκρός, συμπληρώνοντας τον μαύρο κατάλογο των Ελλήνων πεσόντων αξιωματικών της επικής, ομηρικής μάχης του λόφου του Ραβινέ.

• Πέφτει στο Ραβινέ και ο, από την Κύμη καταγόμενος, Παπασταματίου, ο οποίος συχνά έλεγε : «Όταν φονευθώ δεν έχω τίποτε άλλο να αφήσω στα παιδάκια μου τα φτωχά, ει μή ένα καλό όνομα».

• Σκοτώνεται ο λεβεντόκορμος Σπαρτιάτης Ανθυπολοχαγός Καργάκος (υποθέτω συγγενής του Σαράντου Καργάκου), ο οποίος λίγο πριν από την μάχη, ως άλλος των “300” του Λεωνίδα, καλλωπίζονταν τραγουδώντας στο φως ενός μικρού κεριού, μπροστά από ένα κομμάτι-υπολείματος καθρέπτου. Στον επιτελή Ντάνια που τον κοιτάει περίεργα αλλά και με θαυμασμό, διακόπτοντας το τραγούδι του, λέει: «Τι με κοιτάς Ντάνια; Δεν είμαι όμορφος; Δεν σου φαίνομαι σαν Ουσσάρος του θανάτου, που πάει να σκοτωθεί;”.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΔΟΓΑΝΗΣ

Επί κεφαλής στην επίθεση στον λόφο του Σεμέν Ντε Φερ, βρίσκεται από τα Καλάβρυτα ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός δημοσιογράφος στο επάγγελμα, Ευστάθιος Δογάνης. Ο οποίος και σκοτώνεται από θραύσμα εχθρικής χειροβομβίδος. Τον αντικαθιστά ο Ανθυπίατρος Ηλίας Αποσκίτης. Οι γιατροί στον Α΄ΠΠ δεν λούφαζαν στα νοσοκομεία ή τα αναρρωτήρια των μονάδων, περιθάλποντας μόνον τους αρρώστους. Συναγωνίζονταν επάξια τους άλλους στρατευμένους αξιωματικούς και στα όπλα. Εκ των υστέρων, βρέθηκε σημείωμα του ανθυπολοχαγού Δογάνη γραμμένο από τον ίδιο: “Τώρα πια που πέθανα, μάθετε ότι ήλθα να σκοτωθώ πολεμώντας υπέρ των δικαίων της αγαπητής μας Πατρίδος. Και γενικότερα, υπέρ των ιδεωδών της ανθρωπότητος. Έχω τον εγωισμό να πιστεύω ότι ανήκω εις τους ιεροφάντας της ανθρωπότητος, όσο ταπεινός και αν είμαι”. 

 
  ΟΙ ΓΆΛΛΟΙ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΊ

ΜΩΡΙΣ ΣΕΡΡΑΙΓ

Ο Γάλλος Αρχιστράτηγος Μωρίς Σερράιγ (και ανθέλλην), ο οποίος έστρεψε τα γαλλικά όπλα εναντίον του Ελληνικού στρατού στο στρατόπεδο Τσιρογιάνη της πόλεως της Θεσσαλονίκης και κήρυξε δικτατορία στην πόλη, στην υπ’ αριθ.31 ημερήσια διαταγή του της 5ης/18ης Μαΐου1917 τονίζει ιδιαιτέρως:
«Ο Λοχαγός Γρηγ. Γουλιανός οδήγησε 3 λόχους του τάγματός του εναντίον ισχυρού εχθρικού έργου, το οποίον κατέλαβε παρά το σφοδρό πυρ, ύστερα από λυσσώδη μάχη εκ του συστάδην. Διατήρησε τη θέση του χωρίς καμιά φυσική του προφύλαξη υπό βομβαρδισμό ανήκουστης σφοδρότητας, μολονότι έφερε 6 τραύματα από τα οποία το ένα πολύ σοβαρό. Και ότανμεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εκστρατείας δεν έπαυσε να ενδιαφέρεται για την έκβαση της μάχης, και εκδήλωσε ζωηρή χαρά, όταν έμαθε την οριστική επιτυχία της. Υπό τις συνθήκες αυτές επέδειξε συμπεριφορά αληθινού ήρωα. Γνωστοποιώντας σας την ηρωική στάση του λοχαγού Γουλιανού,προτρέπω όλους τους αξιωματικούς να μιμηθούν το αξιομίμητο παράδειγμά του».
Ο ίδιος τηλεγραφεί και στο Παρίσι στον Γάλλο ομόλογό του: «Οι επιχειρήσεις της προχθές από το ελληνικό σύνταγμα κατά του υψώματος Σεμέν ντε Φερ και εναντίον ενός άλλου παρομοίου, εναντίον της θέσεως Μπομπαρντέ, εκτελέσθηκαν με τόλμη και ορμή. Οι λοχαγοί Κονδύλης και Παλλίδης προετοίμασαν την επίθεσή τους με προσοχή και εμπειρία, και οδήγησαν τους άνδρες τους επιδεικνύοντας δραστηριότητα καθώς και με κάθε τάξη. Αξιωματικοί και στρατιώτες συναγωνίζονταν μεταξύ τους σε ανδρεία. Η έφοδος πραγματοποιήθηκε χωρίς τη χρήση όπλων, με χειροβομβίδες και διά της λόγχης. Οι Έλληνες δικαίωσαν την πολεμικήν τους αξία. Ζητώ την προαγωγή των Λοχαγών Κονδύλη και Παλλίδη».
Στρατηγός Ζενέν με δάκρυα στα μάτια: «Είδα από ένα ολόκληρο Ελληνικό τάγμα, να μένουν πενήντα άνδρες μόνον όρθιοι. Τα τρία τέταρτα των αξιωματικών είναι εκτός μάχης...».
Και ο Συνταγματάρχης Μαρτιφρόν: "Οι απώλειες των Ελλήνων, ολοκληρωτικά τους τιμούν και αποδεικνύουν την ανδρεία και την ορμή τους".

ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ

Γαλλόφωνη εφημερίδα της Σόφιας “Ηχώ της Βουλγαρίας” σε καθεστώς ανωτάτης λογοκρισίας θα γράψει για την Μάχη του Ραβινέ: «Υπήρξε απερίγραπτη η λύσσα, με την οποίαν επολέμησαν εκεί οι βενιζελικοί Έλληνες»!

Το Οργανόγραμμα Ελληνικής Δυνάμεως κατά των ημερών της Μάχης του Ραβινέ και γύρω από αυτήν:

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

1ο Σύνταγμα Σερρών: Διοικητής  Άνχης Ζαφειρίου Νικόλαος
1ο Τάγμα Τχης ή Λγος Παπακώστας Βασίλειος
2ο Τάγμα Τχης ή Λγος Γουλιανός Γρηγόριος
3ο Τάγμα Λγος Κονδύλης Γεώργιος

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

2ο Σύνταγμα Σερρών: Διοικητής Άνχης Τσερούλης Χαράλαμπος
1ο Τάγμα Λγος Γρηγοριάδης Νεόκοσμος
2ο Τάγμα Λγος Παλλίδης Παύλος
3ο Τάγμα Λγος Τσάκαλος Κων/νος

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ

3ο Σύνταγμα Σερρών: Διοικητής Σχης Καλομενόπουλος Νικόστρατος
1ο Τάγμα Τχης Σταυριανόπουλος Διονύσιος
2ο Τάγμα Λγος Καλονάρος Μιχαήλ
3ο Τάγμα Τχης Καρασεβδάς Παντελής

 

Για τους σημερινούς χαρτογιακάδες πολιτικούς και στρατηγούς χέστηδες, αφιερώνουμε με αγάπη και λατρεία τους στίχους του Κωστή Παλαμά:

“Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν, την θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα, και των αρχαίων παλιάτσοι!..”