Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, μπας και βγάλουμε άκρη, μπας και ανακαλύψουμε “τι φταίει;”, πέρα από την τύφλα μας τη μαύρη, και την κακή μας μοίρα.
Το “ΦΝΘ” είναι “παιδί” ενός παναξίου Έλληνα θεωρητικού του κινηματογράφου, ο οποίος το 1999 άφησε λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό (Καναδά), και ήρθε στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη -η οποία παρά της αντιξοότητες πρωτοπορεί των Κινηματογραφικών Φεστιβάλ στη χώρα μας με παράδοση- και μοναδικό σκοπό να φτιάξει ένα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που δεν υπήρχε τέτοιο στην “ψωροκώσταινα”, και στην αγκαλιά του ήδη αναγνωρισμένου και καταξιωμένου “Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης”! Το όνομά του για την ιστορία, Δημήτρης Εϊπίδης. Δεν ήταν εύκολο! Και το “ΦΝΘ”, μέχρι να εδραιωθεί και να γραφτεί στις ευρωπαϊκές, τουλάχιστον, σελίδες του είδους, πέρασε από σαράντα κύματα, όπως και ο δημιουργός του! Άντεξαν όμως και τα δυο, Άνθρωπος και Φεστιβάλ, μ’ αποτέλεσμα να φτάσουμε εμείς σήμερα, να κομπορρημονούμε για το 26ο αριθμητικά και κατά σειράν Φεστιβάλ μας, χωρίς όμως τον δημιουργό του, ο οποίος πέθανε στις 6 Ιανουαρίου του 2021.
- Το 1971 ιδρύει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ, το οποίο διευθύνει επί 14 χρόνια.
- Το 1993, ο Ιρανός Υπουργός Πολιτισμού του απονέμει τιμητικό βραβείο σε αναγνώριση της συμβολής του στην προώθηση του ιρανικού κινηματογράφου διεθνώς. Ήταν “ο αγαπημένος θείος Δημήτρης” των Ιρανών δημιουργών.
- Το 1999 ιδρύει το “ΦΝΘ”, και… κατασκηνώνει μόνιμα στην πόλη μας, μέχρι το τέλος της ζωής του.
- Παράλληλα με την Θεσσαλονίκη, το 2005 – 2010, είναι Διευθυντής Προγράμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ισλανδίας στο Ρέικιαβικ.
Ο Δημήτρης Εϊπίδης δεν μου είναι άγνωστος. Τον συμπαθούσα όλως ιδιαιτέρως. Καθότι ως δημοσιογράφος κάλυπτα ανελλιπώς όλα τα “ΦΝΘ” από το 2000 έως το 2020 για λογαριασμό της Εφημερίδος μου “Χάος” -έως το 2012- στη συνέχεια για τις ιστοσελίδες μου “Χάος Διεθνές” και άλλες! Αλλά, και ως κινηματογραφιστής, σκηνοθέτης και παραγωγός ελληνικών ντοκιμαντέρ, μέχρι το 2020.
Δεν έλειψα ποτέ, ούτε μια φορά από τις συνεντεύξεις Τύπου του φεστιβάλ, όπως και τις προβολές, διαπιστευμένος πλήρως, είτε με την δημοσιογραφική μου ταυτότητα, είτε με την κινηματογραφική.
Γιατί τα λέω αυτά;
Γιατί ξέρω το φεστιβάλ απέξω κι από μέσα. Τόσο του Ντοκιμαντέρ, όσο και το αμιγές της Μυθοπλασίας. Έζησα στις αίθουσές του μια ολόκληρη ζωή, 20 χρόνια, και γνώρισα πραγματικά, τις καλές, όσο και τις κακές στιγμές του.
Και, αν μου έλεγε κάποιος, εκεί στο 2000, ότι εγώ θα συμμετείχα ως παραγωγός-σκηνοθέτης με το έργο μου, “Λουτρά Θέρμης: Όπως βρώμα και Δυσωδία”, ή “Λουτρά Θέρμης: Η Ονείρωξις του Δήμου Θεσσαλονίκης”, στο “ΦΝΘ” μετά από 15 χρόνια, θα του έλεγα ήρεμα και απλά, “Είσαι τρελός”!
Έλα όμως που η τρέλα δεν πάει στα βουνά, που λέει και η παροιμία, αλλά, ευτυχώς, στους ανθρώπους;
Σε κάποια συνέντευξη τύπου ο Δημήτρης Εϊπίδης, προβληματίστηκε στην ερώτηση που απήθυνε ο ίδιος στον εαυτό του: “Τι πέτυχε το ΦΝΘ;”. Απαντώντας και πάλι ο ίδιος, είπε: “Πέτυχε, να αναγκάσει τους νέους, να σπάσουν τους κουμπαράδες τους, να αγοράσουν μία μηχανούλα των 100 ευρώ, και να βγουν ΈΞΩ στους δρόμους να ΚΙ-ΝΗ-ΜΑ-ΤΟ-ΓΡΑ-ΦΉ-ΣΟΥΝ! Αυτό πέτυχε! Και αυτό, είναι πάρα πολύ σημαντικό!”.
Αυτά τα λόγια του Δημήτρη Εϊπίδη έμειναν βαθειά χαραγμένα στη μνήμη μου, γιατί κι εγώ ήμουν ένα από αυτά τα “παιδιά” (70 ετών), που αγόρασα μια μηχανούλα των 100 ευρώ, βγήκα ΈΞΩ και κινηματογράφησα!
Σ’ ευχαριστώ κε Δημήτρη, σ’ ευχαριστώ κε Εϊπίδη!
Ο Δημήτρης Εϊπίδης έρχονταν πάντοτε στις συνεντεύξεις Τύπου με έναν κόμπο στο λαιμό, ντροπαλός, συνεσταλμένος, σεμνός, ολιγόλογος, με την Τίνα Αντωνάκου δίπλα του να του συμπαραστέκεται σαν κόρη, και αγωνιούσε πάντα -από μέσα του- αν, και μετά από 15-18 χρόνια, το “ΦΝΘ” τα είχε “καταφέρει” πραγματικά!
Απαντούσε ήρεμα ακόμα και στις πιο προκλητικές, εχθρικές θα έλεγα ερωτήσεις δημοσιογράφων ως προς τα κόστη κυρίως, του Φεστιβάλ -λες και αυτός ήταν ο πραγματικός υπεύθυνος- μα και μ’ ένα παράπονο για τις συνθήκες και τους προϋπολογισμούς που πάλευε, και που κάποιοι συνάδελφοι έβλεπαν πάντα εξωφρενικούς, νομίζοντας ίσως, πως, με τις πορδές βάφουν αυγά!
Ο Δημήτρης Εϊπίδης δεν είχε κανένα κόμμα “μαζί του” και καμιά κυβέρνηση να τον στηρίζει, από αυτές τις καταστρεπτικές της, επίσης, καταστρεπτικής μεταπολιτεύσεως, οι οποίες νόμιζαν και νομίζουν, ότι ο Πολιτισμός, η Τέχνη, σήμερα τουλάχιστον, είναι για πένητες, ζητιάνους, φτωχούς συγγενείς και μουζίκους!
Με τούτα και με κείνα λοιπόν, εμένα, από το 2015 να γνωρίζω το “ΦΝΘ” από άλλο πόστο, του παραγωγού και σκηνοθέτου ελληνικών ντοκιμαντέρ, φθάσαμε στο 2020 όπου διέρρηξα εντελώς και οριστικά τα ιμάτιά μου από αυτό, δεν ξανά συμμετείχα, δεν το ξανά παρακολούθησα, μια και κάποια μπόχα, αηδία, άρχισε να αναδύεται του θανατά, από τα εντελώς ανυπόληπτα και “μετρίου αναστήματος” πρόσωπα, τα οποία παρεισέφρησαν σκαντζόχοιροι στις τάξεις του! Τόσο του Ντοκιμαντέρ, όσο και του κανονικού της Μυθοπλασίας!
Μέχρι και άνθρωπο, πολίτη του Μπαγκλαντές φιλοξένησε στο Δ.Σ. του το Φεστιβάλ, αφού και από τους Θεσσαλονικείς ραγιάδες δεν υπήρξε ποτέ κανένας ικανός να αναλάβει διευθυντική, σοβαρή θέση, με φυτευτό επί Σύριζα εκείνον τον ανεκδιήγητο Γ. Αρβανίτη, Γενικό διευθυντή(;), ο οποίος το μόνο προσόν που είχε, ήταν ότι υπήρξε στο παρελθόν ο εικονολήπτης του Θ. Αγγελόπουλου! Τιμητικά και βάση κανονισμού, την θέση του Προέδρου του Δ.Σ. κατέχει ο εκάστοτε δήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Σήμερα, και επί σειρά ετών, χωρίς να ενδιαφέρεται κάποιος εκεί στα “κάτεργα υπουργεία της Αθήνας”, Γενική διευθύντρια φυτευτή, είναι μια άεργη στην πατρίδα της Γαλλίδα παραγωγός ντοκιμαντέρ όπως λέει το λιτότατο βιογραφικό της, η Ελίζ Ζαλαντώ, ή “Ζαλάδα”, το παρατσούκλι που της κόλλησα εγώ, από την πρώτη μέρα του διορισμού της! Αμφιλεγομένου φύλλου η κυρία, είναι μια εντελώς ξένη, ως προς τα Ελληνικά δεδομένα με σπασμένη, άθλια γλώσσα τα ελληνικά, τα έμαθε εδώ, προβληματική στην επικοινωνία της με τους τριγύρω, πολλές φορές αυθάδης, όπως όταν την ρώτησαν Έλληνες δημοσιογράφοι: “Πως, εσείς, μια ξένη παρεισφρήσατε στους θώκους του Φεστιβάλ ουρανοκατέβατη;”. Απάντησε έντρομη με τα άθλια ελληνικά της: “Εγώ ξένη; Εγώ γεννήθηκα εδώ…”, εννοώντας προφανώς, ότι το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης την ανέδειξε και την έκανε διεθνούς “φήμης” προσωπικότητα του είδους... Να όψονται οι κακές γλώσσες!
Έχω την εντύπωση πως μεγαλύτερη ξευτίλα για τους Έλληνες καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές, δεν υπάρχει από την παρουσία αυτής της κυρίας σε μια θέση αμειβόμενη αδρά, με πολλές χιλιάδες ευρώ τον μήνα, όπως αυτή της τωρινής διευθύντριας του “ΦΚΘ”.
Θέση καθαρά του Υπουργείου Πολιτισμού, του Ελληνικού και όχι του Γαλλικού ή άλλης εθνικότητος, η θέση έπρεπε να είναι με κανονισμό απαράβατο, μόνον για Έλληνες, και μάλιστα καταξιωμένους, όχι τυχάρπαστους ξένους ή άεργους στις πατρίδες τους, όπως αυτή η κυρία… Ζαλάδα!
Σιγά μην της νοιάζει της “Ζαλάδας”, αν πάει μπροστά ή όχι, το “ΦΚΘ”;
Τα όβολα να πέφτουν κάθε πρώτη του μηνός, και εις υγείαν τα κορόιδα, τους Έλληνες μαλάκες, τέτοιοι μαλάκες που είναι, τέτοια τους πρέπουν!
Στην άλλη θέση κλειδί του Φεστιβάλ, του καλλιτεχνικού διευθυντού, κάτω και υπό της… μπαγκέτας της γαλλική Ζαλάδας, είναι επίσης για χρόνια ένας “κουνιστός” και "λυγιστός" Έλληνας, ευτυχώς, όχι Βέλγος, Ολλανδός ή Γερμανός!
Τα “καλλιτεχνικά” που σπούδασε και αυτός, είναι, μάλλον, φοίτηση στους πρωινούς τηλεοπτικούς… καφέδες που έβλεπε από μικρός στο σπίτι του, του έλεγαν και το φλιτζάνι, για ποια μεγάλη τύχη τον περίμενε όταν θα μεγάλωνε, τόσο πολύ, και τόσο τέλεια καταρτισμένος είναι, και αυτός! Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του "ΦΝΘ”, αυτοπροσδιορίζεται ως παραγωγός ντοκιμαντέρ; Βαριέμαι να το ψάξω.
Όλοι αυτοί, δεν διαμένουν καν στη Θεσσαλονίκη, ίσως και να την σιχαίνονται, διαβιούν πλουσιοπαρόχως και καταναλώνουν τους παχυλούς μισθούς που παίρνουν στο “Άστυ”, καθότι τα κεντρικά γραφεία του Φεστιβάλ, που οι πλείστοι, ακόμα και Θεσσαλονικείς δεν έχουν ιδέα, βρίσκονται στην Αθήνα! Όλη αυτή η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα, ανεβαίνει διακοπές πλουσιοπάροχες κάθε Νοέμβριο και Μάρτιο ένα μήνα, διαμονή και καλοπέραση στα καλύτερα ξενοδοχεία, μάσες χάψες στις καλύτερες ταβέρνες της πόλεως “οβολών του ταμείου του φεστιβάλ” φυσικά, και με την δικαιολογία πάντα, συνοδεύουν και διασκεδάζουν τους εκάστοτε “υψηλούς προσκεκλημένους τους”. (Κανονικό Φεστιβάλ μυθοπλασίας τον Νοέμβριο πέρυσι, επίτιμη προσκεκλημένη η Μόνικα Μπελούτσι).
Μια γαλλική “Ζαλάδα” αμφιλεγομένου φύλλου λοιπόν, κουρεμένη στυλ “λεσβία”, και ένας “κουνιστός” καλλιτεχνικός διευθυντής εν σωτηρίω έτη 2024, οδήγησαν, μετέτρεψαν το φετινό “ΦΝΘ” -μετά και τον θριαμβευτικό μητσοτακικό νόμο του “Γάμου των Φούστηδων”- τι, νομίζετε; Σε φεστιβάλ ντοκιμαντέρ “λοάτκι”!
Η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών που θα προβληθούν φέτος, είναι ταινίες τεκμηριώσεως με “Φούστηδες και Λεσμπίες”. Ξεσπάθωσαν για τα καλά τα τεκνά, όχι πως στα προηγούμενα χρόνια έλειπαν τέτοιες ταινίες, υπήρχαν και μάλιστα πολύ καλές, φέτος όμως, ξεσάλωσαν κυριολεκτικά, βγήκαν μπροστά, και καλούν όλον τον Ελληνικό πληθυσμό στο μέλλον, να γίνει “Φούστικος” και “Λεσμπιακός”!
Διθυραμβικά αφιερώματα με ξεφωνημένους καλλιτέχνες του φώλου, οι οποίοι “πνίγουν του κ’νέλι”, όπως ανελέητα τους σατίριζε και ο Χάρυ Κλην, ύμνους στο τρίτο και ακαθόριστο, απάνθρωπο ή υπάνθρωπο φύλλο-ζόμπι, για κάποιους και “μούλικο” -τους ξέρετε τους μούλους ποιοι είναι;- μια αηδία και μισή, προσβολή στην ανθρώπινη ύπαρξη και υπόσταση, προσβολή στις πραγματικές γυναίκες που παίρνουν το μέλλον της ανθρωπότητος επάνω τους, ντροπή και όνειδος στους πραγματικούς άνδρες, τους γεννήτορες του ανθρωπίνου γένους, ντροπή στα φυσιολογικά ανδρόγυνα, τα φυσιολογικά παιδιά, και εν γένει την ελληνική -δεν μας ενδιαφέρουν οι ξένες, “Τα Σόδομα και Γόμορρα” δεν ήταν ελληνικά- οικογένεια!
Σ’ ένα τέτοιο Φεστιβάλ Φούστηδων και λοάτκι, δεν ήταν δυνατόν να λείπει και η αμφιλεγόμενη πασπαρτού λοάτκι(;), πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Η οποία τώρα τελευταία καθημερινώς και συνεχώς, σύρει τον υπέρτατο αυτό θεσμό της Πολιτείας, από βάραθρο σε βάραθρο, ανυποληψία σε ανυποληψία, ξευτίλα σε ξευτίλα!
Προσωπικά, απορώ πως ακόμα ΔΕΝ την… εκπαραθύρωσε ο Φρούραχος της Βουλής από το ανάκτορο του βασιλιά Παύλου του Α΄, αφού η ίδια, εκτεθειμένη πλέον ολοσχερώς, δεν εννοεί να τα παρατήσει, να τα εγκαταλείψει, να γκρεμοτσακιστεί να φύγει!
Κουρέλιασε το πρωτόκολλο του θεσμού χαζο-πίνοντας και χαζο-μεθώντας σε κακόφημα μπαρ της Αθήνας, παρέα μ’ αυτούς του περιθωριακούς, “αδιαβάθμητους” και δυστυχισμένους!
Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν, η “οικογένεια λοάτκι” στην Ελλάδα -παρεμπιπτόντως, “λοάτκι” θα πει τίποτα- με “μπροστάρη” την μουστακαλού στην Κορώνα, η οποία τους εγκαινίασε και το πρώτο αμιγές, φούστικο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ κινηματογραφικό, τον φετινό Μάρτιο στη Θεσσαλονίκη μας!
Απ’ ότι διαβάζω -δεν παρευρέθην, έχω βγάλει κόκκινη κάρτα στο Φεστιβάλ όπως είπα και παραπάνω- διαβάζω καλά όμως, στο φετινό “ΦΝΘ” η έναρξή του ήταν, από καραγκιόζ μπερντέ, έως η πλέον ανάξια και μίζερη όλων των αποχών! Ο Δημήτρης Εϊπίδης, σίγουρα θα έχει γυρίσει πλευρό στον τάφο του!
Ανυπαρξία επισήμων στο γενικό σύνολο το χαρακτήρισε ιδιαίτερα! Κάτι περιφερόμενοι τζαμπατζίδες που δεν χάνουν με τίποτα τέτοιες καρναβαλικές εκδηλώσεις, αποκριές γαρ, εκτός της “λοάτκι” Προεδρίνας (εμένα λοάτκι μου φαίνεται) και των αστυνομικών της, οι οποίοι ήταν στην αίθουσα περισσότεροι από τους προσκεκλημένους, είτε με στολές -επίδειξη εξουσίας- είτε χωρίς αυτές!
Ολόκληρο τάγμα από αυτούς, έσυρε η “λεγάμενη” μαζί της, για να νοιώσει καλύτερα θεόρατη, πόσο δυσθεώρητη πραγματικά, είναι!
Η ίδια επί σκηνής ανίδεη και άσχετη, ακόμα μια φορά κομπλεξαρισμένη, τα έκανε κλαύτα Χαράλαμπε με τις ατάκες της, το μουστάκι φρεσκοξυρισμένο πάντα, και το κοινό από κάτω να παραληρεί στα γέλια, τα χάχανα, σχόλια ακατονόμαστα και ντροπιαστικά για την αφεντιά της, κάθε φορά που οι λεκτικές χαζομάρες της βαρούσαν… ταβάνι!
Ο μόνος που έλειπε από την… παράσταση, ήταν ο τουρκόσπορος τουρκοκρητικός πάτρονάς της, ο οποίος όμως έλειπε στο εξωτερικό, σε “αποστολή αυτοκτονίας”, ταξιδάκι αναψυχής, στη μεγάλη σύμμαχο χώρα της Ελλάδος και ομόθρησκη (πλην φιλότουρκη ισλαμολάγνα), Ουκρανία!
Χθες, διάβασα πάλι στα ίδια έκτροπα που συνεχίζουν να συμβαίνουν στο Φεστιβάλ, τραυματίστηκε και ένας αστυνομικός μπροστά στο “Ολύμπιον”, παρ’ ολίγον θανάσιμα! Για το συμβάν η μητσοτακική “ΕΛΑΣ” έκανε 16 προσαγωγές (λέξη συνώνυμη και με την ατιμωρησία), αλλά δεν βρήκε κανέναν να συλλάβει, στο γνωστό τροπάρι, ΌΛΟΙ “αφέθηκαν ελεύθεροι”!
Αν γράψω πως, στον αντίποδα του περιστατικού συνελήφθησαν από αστυνομικούς της Θεσσαλονίκης και οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο, δυο ρακένδυτοι μικροπωλητές στην Α΄ Πύλη του λιμανιού που συχνάζουν λόγω “γιορτής του Φεστιβάλ”, ένας Κουλουρτζής και ένας Σαλεπτζής γιατί δεν είχαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, δεν θα είναι καθόλου υπερβολή. Καθότι, πάγια τακτική της μητσοτακικής Αστυνομίας, είναι να συλλαμβάνει κακούργους επικινδύνους και σεσημασμένους, σαλεπτζίδες και κουλουρτζίδες! Θυμηθείτε και “Την γιαγιά με τα τερλίκια στη Λαϊκή” -η λέξη τερλίκια είναι βουλγάρικη.
Ενώ στην Αθήνα, και ως συμπαράσταση του “Φεστιβάλ Λοάτκι” φέτος της Θεσσαλονίκης, ο νέος Δήμαρχος, παλίκαρος και καμάρι με τα ούλα του της πόλεως των Αθηνών, προκαλώντας κι αυτός το δημόσιο αίσθημα, όχι μόνον αυτών που δεν το ψηφίσαν, αλλά και αυτών που τον ψήφισαν, φωταγώγησε το κτίριο του Δημαρχείου -δικό του είναι, ότι θέλει το κάνει- με την ροζ Ελληνική σημαία του υπουργείου Εξωτερικών που κατέβασε από έκθεση ψυχανώμαλης ζωγράφου στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, υπουργείο Εξωτερικών εναντίον υπουργείου Εξωτερικών δηλαδή, σε έναν παροξυσμό και... πλέριας Δημοκρατίας!
Κλείνοντας, θέλω να πω σε όλους πως το “ΦΝΘ” φέτος περνάει την μεγίστη κρίση του, αλλά μην σκοτίζεστε! Δεν θα πεθάνει!.. Μπόρα είναι θα περάσει! “Μητσοτακική Χούντα” είναι, θα περάσει!
“Οι Κερασιές θ’ Ανθίσουν και Πάλι”, όταν και όποτε το ελληνικό(;) “ΥΠΠΟ” ξυπνήσει και καταλάβει, πως το “ΦΚΘ” είναι δικό του κτήμα, δικό του βιος, πρέπει να εκτρέψει Α-ΜΕ-ΣΑ, τον Αλφειό εκεί μέσα, να καθαρίσει την “Κόπρο του Αυγείου” που έχει συσσωρευτεί επικίνδυνα, χρόνια τώρα, κοντεύει να το παραχώσει, να το πνίξει όλως διόλου!
Τόσο από τα Ελληνικά, όσο και από τα Ξένα σκατά!
