ΒΟΡΕΙΑ ΒΟΤΤΙΚΗ - ΝΟΤΙΑ ΜΥΓΔΟΝΙΑ

Το 2004, έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Ακριβώς, πριν είκοσι χρόνια. Γι’ αυτό και κάνω αυτό το μικρό αφιέρωμα.
Πρώτον, για τους φίλους που είναι όλοι μεγαλύτεροι κατά 20 χρόνια όπως κι εγώ, δεύτερον, για τον τουρισμό μας, που αντί να τρέχει 20 χρόνια μπροστά και με ταχύτητα φωτός, καρκινοβατεί μίζερος και καταφρονεμένος, 40 χρόνια πίσω!
Όπως τότε, που πουλούσαμε ήλιο θάλασσα, τζατζίκι και σουβλάκι!
Το Άστυ, αν και μας κορόιδεψε ακόμα μια φορά μεγαλοπρεπώς, για κάποια αθλήματα που θα έφερνε, τάχα, στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, αυτήν που μια χούφτα σιχαμερά καθάρματα της πολιτικής ξεπούλησαν στις Πρέσπες έναντι, ούτε πινακίου φακής, η Χαλκιδική έμελε να ζήσει κάτι πρωτόγνωρο, αφού και οι μεγαλόσχημοι ξενοδόχοι μας που χρόνια και χρόνια τώρα μετρούν διανυκτερεύσεις, λες και αυτές είναι η πανάκια του προβλήματος στον τουρισμό μας, δεν κατάφεραν, απολύτως, τίποτα, το κατάφερε όμως ένας άνθρωπος, ο οποίος γνώρισε και αγάπησε την Χαλκιδική για χρόνια, ο Γιώργος Θωκταρίδης, ο ίδιος αθλητής του αθλήματος με περγαμηνές, και Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας του αθλήματος για κάποια χρόνια.
Ο Γιώργος, μετά την απόσυρσή του από τα ριγκ και τους αγώνες, έστησε ένα Ταξιδιωτικό Γραφείο στη Θεσσαλονίκη, και οργάνωνε μετακινήσεις-μεταφορές ομάδων ξένων κρατών ή και ομοσπονδιών στον τόπο μας, είτε για Αγώνες, εφόσον υπήρχαν οι κατάλληλες αθλητικές υποδομές στα ξενοδοχεία μας, είτε για φιλοξενία, προπόνηση.
Να μην μακρηγορώ όμως, ένα τέτοιο γεγονός, ήταν πολύ πριν την Ολυμπιάδα, τον Μάρτιο, η φιλοξενία-προπόνηση για έναν μήνα που μας έφερε ο Γιώργος στη Χαλκιδική, της Εθνικής ομάδος του Τάε Κβο Ντο του Μεξικού, στο ξενοδοχείο “Φιλίππειο”. Στα Ψακούδια Ορμύλιας.
Διευθυντής και εκμεταλλευτής τότε, του ξενοδοχείου Φιλίππειου με ενοικίαση, ήταν ο πολλά ταλαντούχος στο είδος, Βαγγέλης Βρυώνης!
Ο Βαγγέλης, προκειμένου να φιλοξενήσει την Ολυμπιακή Ομάδα του Μεξικού για προπόνηση-προετοιμασία, προέβη σε εγκατάσταση πλήρους προπονητικού Κέντρου Ολυμπιακών προδιαγραφών στον ημιώροφο του ξενοδοχείου, καθώς και ένα μικρό γυμναστήριο για την γύμναση και άσκηση των αθλητών σε ώρες μη προπονήσεως.
Ο Βαγγέλης μου στάθηκε και μέγας χορηγός στην Εφημερίδα όσο την έβγαζα, είχε αναπτυχθεί μεταξύ μας μια ειλικρινής φιλία, είχα γίνει ο μόνιμος εκδότης-δημοσιογράφος εφημερίδος ο οποίος κάλυπτε και δημοσίευε πολλές φορές πρωτοσέλιδα, όλες τις εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα στους χώρους του ξενοδοχείου, της παραλίας του, ακόμα και τις κοσμικές. Γάμους, χορούς, βαφτίσεις.

Και φθάνουμε στον Μάρτιο του 2004.
Όπου αφικνείται στο ξενοδοχείο “Φιλίππειο” κεραυνός εν αιθρία, κρατήθηκε και ολίγον μυστικό, η Εθνική Ομάδα του Ταε Γκβο Ντο του Μεξικού, για προετοιμασία-προπόνηση στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων στους οποίους θα συμμετάσχει. Το καλοκαίρι του 2004.
Το “Χάος” και ο γράφων, είναι παρών στην υποδοχή, οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά.
Να σημειώσω εδώ πως, καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της Ομάδος η οποία διήρκησε έναν μήνα, ΚΑΝΕΝΑ, μα κανένα βαρύγδουπο αθλητικό ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης δεν πάτησε το ξερό του στο ξενοδοχείο Φιλίππειο στα Ψακούδια, ούτε και τοπικό, χαλκιδικιώτικο, δεν το ήξεραν; δεν το έμαθαν; το σνόμπαραν, Δεν ξέρω, αυτή πάντως, είναι η αλήθεια.

Της ομάδος εκτός των αθλητών, ηγούνται οι Ομοσπονδιακοί προπονητές Όσκαρ Μενδιόλα και Ρεϊνάλδο Σαλαζάρ, η ιατρική κάλυψη με τους διαφόρους μασέρ και φυσιοθεραπευτές της ομάδος, μια αποστολή γνήσια λατινοαμερικάνικη, εύθυμη χαμογελαστή, να πιάνει δουλεία στο προπονητήριο του "Φιλίππειου" με το “Κάλως ήρθατε”.
Όλη είναι ενθουσιασμένοι με το ξενοδοχείο, με το περιβάλλον, με τους ανθρώπους που τους αγκαλιάζουν με μια πραγματική ελληνική φιλοξενία, φροντίδα και αγάπη.
Προσωπικά δεν χρειάστηκε και πολύ να γνωριστώ με του αρχηγούς-προπονητές της ομάδος και να δεθώ μαζί τους, για δυο χρόνια σχεδόν, αφού η Ομάδα θα έρθει άλλες δυο φορές στο Φιλίππειο, 15 μέρες πριν τον εγκλεισμό της στο Ολυμπιακό χωριό, αλλά και μετά για λίγη ξεκούραση, καθώς και τον επόμενο χρόνο, το 2005, η μισή ομάδα η οποία θα έρθει για τρίτη φορά, για να συμμετάσχει στην “Διεθνή Πανεπιστημιάδα της Σμύρνης”, δεν θα διαλέξει να πάει στην τουρκία, το σημειώνω με έμφαση αυτό, για τα κνώδαλα, τους τοπικούς παράγοντες, την τύφλα τους τη μαύρη της Χαλκιδικής, τα ασήμαντα παράσιτα της Τ.Α. Α΄και Β΄ βαθμού, τα οποία και τις τρεις φορές, ΟΥΔΕΙΣ, μα ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών, πάτησε το ξερό του στο ξενοδοχείο Φιλίππειο, αν μη τι άλλο, να τους δώσει μια ανθοδέσμη και ένα κλαδί ελιάς, να τους πει το “Καλώς ήρθατε στη γενέτειρα του μεγάλου Φιλοσόφου και δασκάλου, Αριστοτέλους”. Γιατί το λέω αυτό; Θα το δείτε παρακάτω.
Από την δεύτερη μέρα σχεδόν με τον Όσκαρ και τον Ρεϊνάλντο “κολλήσαμε”, γίναμε για τα καλά φίλοι, όπως είχα γίνει και ο φύλακας άγγελός τους, που θα τους εξασφάλιζε την πρόσβαση στη νυχτερινή διασκέδαση της Χαλκιδικής, όσο τους το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις τους στην ομάδα, γιατί κι αυτοί δεσμεύονταν από κάποια πράγματα…
Τους πήγα στο Πόρτο Καρρά, και μέρα και νύχτα, όπου έμειναν άναυδοι…
Στην παραλία της Νικήτης μια-δυο φορές, που τους άρεσε επίσης πολύ, μου είπαν μάλιστα και ένα αστείο δικό του,ς περιστατικό με κάποιον “Νικήτο” στο Μεξικό φίλο τους; Δεν θυμάμαι καλά, που συνδύασαν την ονομασία της Νικήτης για να την θυμούνται…
Στα Μουδανιά πήγαμε, τα οποία επίσης βρήκαν πολύ ωραία…
Οι εντατικές προπονήσεις της ομάδος όμως -δεν ήρθαν για διασκέδαση οι άνθρωποι, για δουλειά ήρθαν- παρά τις προτάσεις μου, τους κράτησαν κοντά στην ομάδα, με τα παιδιά, τους αθλητές, να μην έχουν καμία ανάπαυλα, δυστυχώς. Πέραν της όποιας ψυχαγωγίας οργάνωναν οι ίδιοι τα βράδια, στις αίθουσες και τον κήπο του ξενοδοχείου Φιλίππειου.
Με τούτα και με κείνα, και μετά το αποχαιρετιστήριο γλέντι από την προετοιμασία τους στον κήπο του Φιλίππειου, στο οποίο σε κάποια αυτοσχέδια δρώμενα οι αθλητές, θυμήθηκαν και την εφημερίδα “Χάος”, τον ιδιοκτήτη-δημοσιογράφο τους, τίμησαν με κάποια κολακευτικά σχόλια, φθάσαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, καλοκαίρι 2004, στους οποίους η ομάδα, 15 μέρες πριν κλειστή στο Ολυμπιακό χωριό, προσγειώθηκε και πάλι στο ξενοδοχείο Φιλίππειο, με όλους εμάς, γνώριμους πλέον, να τοις υποδεχόμαστε με ανοιχτάς τας Αγκάλας.
Οι αθλητές τώρα δεν είχαν βεβαρυμένο πρόγραμμα προπονήσεως, φοβούμενοι και για κάποιον τραυματισμό ίσως, πιο χαλαρά, απολάμβαναν κυρίως τον ήλιο και την θάλασσα στην παραλία των Ψακουδιών, στην ηγετική ομάδα εκτός του Όσκαρ και του Ρεϊνάλδο πατέρα της Ιρίδιας, προστέθηκε και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας του Τάε Κβο Ντό του Μεξικού Λούις Εστράδα, πατέρας του αθλητού Βίκτορα Εστράδα, οι οποίοι πατέρα και γιος, είχαν περίπου στην ιδιοκτησία τους, 80 σχολές Τάε Κβο Ντο, διάσπαρτες σε όλο το Μεξικό!
Αυτόν με τον γιο του και τους προπονητές, μου ζήτησαν να τους πάω κάπου στη Χαλκιδική… Που να τους πάω, που να τους πάω; Τους έβαλα στο αυτοκίνητό μου, ένα "Φορντ Κορτίνα ή Τάουνους” που είχα τότε τανκς, αυτό ήταν το παρατσούκλι του -τους πήρε όλους μέσα, έξι άτομα μαζί με μένα- και πήγαμε ένα γύρω στην Κασσάνδρα, στον αρχαιολογικό χώροι της Καλλιθέας! Στο μαντείο του Άμμωνος Διός. Στις Φώκιες, σε γνωστή παραλιακή κοσμική ταβέρνα ποιότητος που ήξερα… Μου το ζήτησαν… Καθίσαμε και φάγαμε ένα λουκούλλειο γεύμα, προσφορά της “Ομοσπονδίας του Τάε Κβο Ντό του Μεξικού και του Προέδρου της”.
Περιττό να σας πω τον ενθουσιασμό τους και τη χαρά τους, την οποία δεν άκουγα μόνον στα λόγια, έβλεπα και στα πρόσωπά τους.
Συζητώντας με τον Όσκαρ και τον Ρεϊνάλδο για το τι προσμένουν από τους αθλητές τους στην Ολυμπιάδα της Αθήνας και το άθλημα, μου είπαν με πλήρη ειλικρίνεια, “όχι και πολλά πράγματα, γιατί οι αθλητές οι περισσότεροι, πέραν του Βίκτορα, ήταν νέοι στο σχήμα, ελπίδες για κάποιο μετάλλιο, είχαν μόνον στην Ιρίδια και τον Όσκαρ, τα παιδιά του Ρεϊνάλδο.
Στην σύνθεση της ομάδος του Τάε Κβο Ντο του Μεξικού αυτή τη φορά, ήταν και ένας εικονολήπτης, ένας δημοσιογράφος του 1ου Καναλιού της Τηλεοράσεως του Μεξικού με πανεθνική εμβέλεια, οι οποίοι κάλυπταν τους αγώνες στην Αθήνα, αλλά και κάποια πράγματα εδώ, στα Ψακούδια, πριν την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτοί μου ζήτησαν να τους πάω σε κάποιο μέρος αξιόλογο της Χαλκιδικής, να κάνουν ένα επί πλέον ρεπορτάζ για την Τηλεόραση του Μεξικού και για τον τόπο.
Τους μίλησα για το Σπήλαιο Πετραλώνων, παγκοσμίου ενδιαφέροντος, αν ήθελαν να το δουν, να πάρουν και μία συνέντευξη από τον δημιουργό του, τον καθηγητή ανθρωπολόγο  Άρι Πουλιανό!
Τρελάθηκαν από τη χαρά τους, ευθύς αμέσως μου είπαν: Θα τα βγάλουμε δορυφορικά ζωντανά και τα δυο. Και το Σπήλαιο και την Συνέντευξη.
Όπερ και έγινε! Αλλά πριν, τους σταμάτησα στον παμπάλαιο ελαιώνα της Τρίγλιας αριστερά πριν την είσοδό της, αποδεδειγμένα 500 ετών με χαρτιά, τίτλους, σύμφωνα και με τον δρ Αρχαιολόγο Ιωακείμ Παπάγγελο, τον οποίο μαγνητοσκόπησαν όλον, ένα-ένα, τα πολλάκις αιωνόβια δένδρα του. Τα παιδιά είχαν πάθει πραγματικά την πλάκα τους, με κοίταζαν στα μάτια, δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτά που έβλεπαν, και αυτά που έκαναν.
Στο σπίτι του Πουλιανού μάλιστα, και κατά την ώρα της συνεντεύξεως στο ηλιόλουστο μπαλκόνι, όταν τους είπαμε ότι το μεγάλο βουνό που έβλεπαν απέναντι ήταν ο Όλυμπος, τάπαιξαν στην κυριολεξία της λέξεως!
Έγιναν οι Αγώνες στην Αθήνα, και η ομάδα επέστρεψε στα Ψακούδια με δύο, πράγματι, Ολυμπιακά μετάλλια, αυτό της Ιρίδιας το Χάλκινο και το ασημένιο του αδερφού της Όσκαρ.
Τώρα δεν υπήρχε καν προπόνηση, δεν υπήρχε άγχος, δεν υπήρχαν υποχρεώσεις, όλα ήταν ελεύθερα, με τους αθλητές και τις αθλήτριες, κυριολεκτικά να ξεσπαθώνουν στην φιλόξενη και ωραία αμμουδιά, παραλία των Ψακουδιών.
Το “Χάος” και ο ομιλών πάντα δίπλα τους, κοντά τους, “Χάος” και αφεντομουτσουνάρα μου είχαμε γίνει κυριολεκτικά, μέρος της Εθνικής Ομάδος. Της Ομάδος του Τάε Κβο Ντο του Μεξικού.
Να σημειώσω και πάλι, ΟΥΔΕΙΣ, και αυτή τη φορά, από αυτούς τους βαρύγδουπους αθλητικογράφους της Θεσσαλονίκης πάτησε το πόδι του στα Ψακούδια και στο Φιλίππειο, το σχολιάσαμε μάλιστα όλοι δυσμενώς, την στιγμή που τώρα είχαμε και μια Χάλκινη Ολυμπιονίκη, την Ιρίδια Σαλαζάρ. Έναν ασημένιο, τον Όσκαρ Σαλαζάρ
Άμα είσαι όως, παπάρας αθλητικογράφος και μάλιστα της Θεσσαλονίκης, σε εφημερίδα ή σε κανάλι της, δεν παίζεσαι με τίποτα! Παίζεις μπάλα στο ίδιο γήπεδο, μονότερμα σε μια εστία!  
Με τους Ρεϋνάλντο και Όσκαρ, συνεχίσαμε τις νυχτερινές μας εξόδους και πάλι, στα γύρω της Χαλκιδικής.
Συσκεπτόμενος με τον καλό μου φίλο, αλλά και μέγα χορηγό της Εφημερίδος μου Βαγγέλη Βρυώνη, που μαζί με τον άλλο μέγα, τον Μάκη Αθανασόπουλο του “Κασσάνδρα Παλλάς”… Χωρίς αυτούς τους δυο, θα ήταν αδύνατο πιθανώς, να κυκλοφορήσει η Εβδομαδιαία Εφημερίδα της Χαλκιδικής “Χάος” μέλος της ΕΙΕΤ (Ένωση Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου)… Ο Βαγγέλης μου λέει:
-Σκέπτομαι να τους κάνω δώρο, το ξενοδοχείο, τόσα χρήματα μας άφησαν,  μία εκδρομή πριν φύγουν… Που λες να τους πάμε;
-Ασ’ το σε μένα! Του απαντάω γρήγορα.
-Λέγε… Που; Συνεχίζει ο Βαγγέλης.
-Στην Όλυνθο!
Ανοίγει τα μάτια του διάπλατα και συμφωνεί!
-Ναι στην… Όλυνθο.
-Πότε;
-Αύριο!

2005. “Διεθνείς Πανεπιστημιάδα της Σμύρνης” 

Οι καλά γνώριμοί μας πλέον Μεξικάνοι, προσγειώνονται για τρίτη φορά και πάλι στα Ψακούδια!

Η Ομάδα δεν είναι πλήρης, ολόκληρη, λείπει η μισή, αυτή τη φορά είναι μόνο φοιτητές Πανεπιστημίων, παρότι φοιτήτρια, δεν έχει έρθει η Ιρίδια,η οποία ως Χάλκινη πρωταθλήτρια της Ολυμπιάδος των Αθηνών, έχει άλλες υποχρεώσεις τώρα στο Μεξικό, στο προπονητικό σχήμα των Όσκαρ-Ρεϋνάλδο, προστίθεται τώρα και ο Αλφρέδο Ριβέρα, πρωταθλητής και παγκοσμιονίκης του τζούντο, Κουβανός ο οποίος ζει όμως, δουλεύει τώρα στο Μεξικό.
Όλα είναι πιο χαλαρά, οι Μεξικάνοι ερωτευμένοι πλέον, έχουν επιλέξει και πάλι τα Ψακούδια, την Χαλκιδική για μια μικρή προετοιμασία και όχι την τουρκιά, θα προετοιμαστούν 15 μέρες, θα φύγουν από το αεροδρόμιο  Μακεδονία μέσω Αθηνών αυθημερόν για την Σμύρνη στην οποία θα αθληθούν το βράδυ, και την άλλη μέρα το πρωί, με μια διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο του αεροδρομίου της Σμύρνης, αν θυμάμαι καλά όπως μου είπαν, θα επιστρέψουν στο Μεξικό!
Η προσφορά μας, με τον Βαγγέλη Βρυώνη στο Φιλίππειο, είναι και πάλι μια εκδρομή της επιλογής μου, που αλλού; Στα Στάγειρα την πατρίδα του μεγάλου φιλοσόφου μας Αριστοτέλους!
Μετά την εξονυχιστική επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο, με συνοδό-ξεναγό πάντα την αφεντιά μου, στην οποία συμμετείχαν όλοι ψυχή τε και σώματι, αράξαμε στον όρμο κάτω από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, για το ημερήσιο καλοκαιρινό μας, μπάνιο.
Όταν τους είπα χαριτολογώντας, ότι κάνουν το μπάνιο τους στην ίδια παραλία όπου πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια παιδί, έκανε το μπάνιο του και ο δάσκαλος των δασκάλων Αριστοτέλης, άρχισαν να μαζεύουν πετραδάκια και να τα βάζουν στις αποσκευές τους!  
Η επόμενη εκδρομή που μου ζήτησαν -αυτή τη φορά αυτοί θα την πλήρωναν, οι ίδιοι- να τους πάω, ήταν μια εκδρομή στο Δίο και στον Όλυμπο, τον οποίο ήξεραν πολύ καλά.
Στο Δίον ενθουσιάστηκαν και πάλι πάρα πολύ με τον αρχαιολογικό χώρο, τα θέατρα και τα δυο, τις πηγές, τα νερά, το μουσείο στο οποίο φωτογραφήθηκαν όλοι ένας-ένας και μαζί, στο πιο αξιόλογο έκθεμα του μουσείου την “Ύδραυλη του Δίου”, η οποία είναι και το πρώτο στην ουσία “Εκκλησιαστικό Όργανο”, το οποίο χρησιμοποιούν, κυρίως οι δυτικές χριστιανικές εκκλησίες σήμερα!
Μετά και από αυτήν την εκδρομή, δεν έμεινε τίποτα άλλο, παρά μια επεισοδιακή αποχαιρετιστήρια πράξη, στο αεροδρόμιο ¨”Μακεδονία” Στην οποία ένας-ένας οι αθλητές, πέραν των προπονητών, με αγκάλιασαν θερμά και με αποχαιρέτησαν λέγοντας μου και χίλια ευχαριστώ!  
Μου κουνούσαν το χέρι, μέχρι που χάθηκαν στο βάθος του γνωστού “τσεκ ιν” του αεροδρομίου!
Ύστερα από όλα αυτά, αγαπητοί φίλοι και φίλες που διαβάσατε για την Εθνική Ομάδα, τις Εθνικές Ομάδες Τάε Κβο Ντο του Μεξικού στη Χαλκιδική, τι άλλο να σας γράψω; Τι άλλο να σας πω;
Και όμως, έχω! Διαβάστε κι αυτά:

ΟΙ ΔΗΛΏΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΌΠΝΤΩΝ ΌΣΚΑΡ ΜΕΝΔΙΌΛΑ, ΡΕΪΝΑΛΔΟ ΣΑΛΑΖΑΡ,  ΚΑΙ ΑΛΦΡΈΔΟ ΡΙΒΈΡΑ

ΑΛΦΡΕΔΟ ΡΙΒΕΡΑ

Ο κ. Αλφρέντο Ριβέρα κουβανικής καταγωγής, και χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τζούντο στη Σόφια το 1977, χρυσός πρωταθλητής στην Πανεπιστημιάδα Κεντρικής Αμερικής το 1978, και ασημένιος παγκόσμιος πρωταθλητής στο Πότσνταμ της Πολωνίας το 1979.
Είναι και ο τρίτος στη σειρά, μετά τον υπουργό και τον υφυπουργό αθλητισμού, στην πυραμίδα του μεξικανικού υπουργείου αθλητισμού.
“Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στα Ψακούδια και τη Χαλκιδική, η πρώτη ήταν για την Ολυμπιάδα της Αθήνας δυο μέρες, εδώ στο ίδιο ξενοδοχείο.
Οι συνθήκες προπονήσεως είναι τέλειες για τους αθλητές μας, πολύ καλές, τόσο για τους Ολυμπιακούς αγώνες, όσο και γι’ αυτούς που θα πάμε τώρα. Στην Πανεπιστημιάδα της Σμύρνης. Οι αθλητές μας βρήκαν τις καλύτερες συνθήκες για να προετοιμαστούν εδώ, ίδιες περίπου με της Σμύρνης. Το περιβάλλον, η ποιότητα των υπηρεσιών που μας παρέχει το ξενοδοχείο είναι τέλεια, το πρόγραμμα της προπονήσεώς μας γίνεται απρόσκοπτα και κανονικά, φανταστική θέση για να κάνουμε την προπαρασκευή μας…
Ναι, θα μπορούσα να εισηγηθώ και να προτείνω αυτή τη θέση στο υπουργείο μας, και για τις επόμενες προπονήσεις μας προπαρασκευές μας, όπως και για άλλων αθλημάτων που είμαι υπεύθυνος.
Εδώ βρήκαμε τις ίδιες συνθήκες με τις δικές μας, και στο τέλος-τέλος, βρήκαμε και πάρα πολύ όμορφο κόσμο. Όμορφες γυναίκες!..
Η Ελλάδα εξ’ άλλου, προσφέρεται ιδιαίτερα ως ιστορικός τόπος, γι’ αυτούς που αγωνίζονται με πρότυπο το Ολυμπιακό πνεύμα. Το Ολυμπιακό ιδεώδες! Η παράλληλη επίσκεψη των αθλητών μας στους ιστορικούς σας χώρους, συνηγορούν στο να πιστέψουν πραγματικά οι ίδιοι, αυτοί, ότι μπορούν να ζήσουν, την αθάνατη και ανεπανάληπτη Ολυμπιακή δόξα!”

ΌΣΚΑΡ ΜΕΝΔΙΌΛΑ

Ο Α΄ Ομοσπονδιακός Προπονητής του Ταε Κβο Ντο κ. Όσκαρ Μεντιόλα και χρυσός παγκόσμιος του αθλήματος στη Στουτγάρδη το 1979, ασημένιος στο ίδιο πρωτάθλημα το 1982.
“Ήρθαμε εδώ τον Μάρτιο του 2004, στην προσπάθειά μας να βρούμε μια καλή τοποθεσία στην Ελλάδα να προετοιμαστούμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Βρήκαμε αυτό το θαυμάσιο Ξενοδοχείο από κάθε άποψη, τις θαυμάσιες καιρικές συνθήκες, δίπλα στη θάλασσα… Θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι αλλού; Βεβαίως, μια άλλη θέση. Για παράδειγμα στην Τουρκία. Την βρήκαμε εδώ, δεν συνεχίσαμε να ψάχνουμε άλλο!.. Αυτό ήταν. Τώρα θα ερχόμαστε πάντα εδώ, όταν θα έχουμε πρωταθλήματα σε κοντινές χώρες της Ευρώπης με την Ελλάδα. Όλα εδώ είναι τέλεια!..”

ΡΕΪΝΑΛΔΟ ΣΑΛΑΖΑΡ

Β΄ Ομοσπονδιακός προπονητής ο κ. Ρεϊνάλδο Σαλαζάρ. 1977 χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο του Σικάγου, χρυσό στους παναμερικανικούς το 1978, και ασημένιο στο παγκόσμιο της Στουτγάρδης το 1979.
“Ο καιρός, η θάλασσα, είναι υπέροχα για τους αθλητές, οι συνθήκες και οι εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου είναι πάρα πολύ καλές. Είμαστε πολύ μακριά από τους δημοσιογράφους του Μεξικού (όχι εσάς), αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό…
Πως αισθάνομαι ως πατέρας δύο παιδιών ολυμπιονικών; Θα σας πως αυτό. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, την επομένη μέρα της νίκης της Άννας Γκουεβάρα στα 400 μ. δρόμου, μια άλλη κυρία έδωσε στο Μεξικό ένα άλλο ασημένιο μετάλλιο, η Μπιλέν Γκερέρο στο ποδήλατο. Η κυβέρνηση του Μεξικού βγήκε και είπε «ακολουθεί, έρχεται ακόμα ένα μετάλλιο», χωρίς να κατονομάσει ποιο; Σ’ αυτά της Γκουεβάρα και της Γκερέρο. Αυτό το μετάλλιο ήταν το ασημένιο του γιου μου Όσκαρ. Και αμέσως μετά, το επόμενο της κόρης μου Ιριδίας. Όλο το Μεξικό μιλούσε γι αυτούς”.

2+2 ΠΕΤΡΕΣ, ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ 2 ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΜΕΤΑΛΙΑ!

Η Αθηνά και ο Ζευς, αμείβουν τον Όσκαρ, και «τιμωρούν» για... ασέβεια την Ιρίδια. Η “ασέβεια” στον Δία και την Αθηνά, από τον Ρεϊνάλδο Σαλαζάρ, προπονητή και πατέρα της Ιρίδιας και του Όσκαρ.

ΡΕΪΝΑΛΔΟ ΣΑΛΑΖΑΡ
Αλλά έχω να σας πω κάτι, μια πολύ καλή ιστορία! Σ’ αυτό που είπε λίγο πιο πάνω και ο κ. Αλφρέντο Ριβέρα. Για την «Ολυμπιακή δόξα».
Έχω να σας πω τη δική μου ιστορία, που έζησα πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με τα παιδιά μου την Ιρίδια και τον Όσκαρ.
Όταν ήρθαμε για πρώτη φορά πέρυσι στην Αθήνα, και πήγαμε στο Φάληρο να δούμε το στάδιο -το κλειστό, το έφτιαχναν ακόμα και δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα να το δούμε. Είπα στον εαυτό μου τότε, έτσι αυθόρμητα, «από αυτό εδώ το στάδιο, πρέπει να πάρεις κάτι, σαν ενθύμιο (εννοούσα ένα μετάλλιο)»… Και συμβολικά, έσκυψα και πήρα μία πέτρα!
Μετά πήγαμε επίσκεψη στον Παρθενώνα. Και σκέφθηκα κι εκεί να κάνω το ίδιο. Έσκυψα και πήρα μια άλλη πέτρα από το βράχο της Ακροπόλεως. Από το ναό του Παρθενώνα. Μουρμούρισα πάλι μέσα μου, «Σήμερα, ο Δίας και η Αθηνά, μου χάρισαν δύο μετάλλια»…
Μ’ αυτές τις δυο πέτρες που πήρα, γυρίσαμε στο Μεξικό. Η τελευταία μας προετοιμασία εκεί, έγινε σε μια τοποθεσία του Μεξικού κοντά στο Κανκούν, που εμείς οι Μεξικάνοι αποκαλούμε «Πλάγια Ντελ Κάρμεν» (Παραλία της Κάρμεν). Όπου και η μεγάλη πυραμίδα των Μάγιας, η «Πυραμίδα της Τουλούμ».
Θυμήθηκα τις δυο πέτρες που πήρα από την Ελλάδα, στην Ακρόπολη και το Φάληρο, μαζί μου πίσω στο Μεξικό. Και για να κρατήσω κάποιες ισορροπίες μεταξύ των Ελλήνων θεών και των θεών των Μάγιας, είπα να πάρω κι από την «Πυραμίδα της Τουλούμ», ακόμα δύο πέτρες! Το έκανα.
Όταν ήρθαμε στη Χαλκιδική τον Αύγουστο για τους Αγώνες, αυτές τις δυο πέτρες από την «Πυραμίδα της Τουλούμ», τις είχα εδώ μαζί μου. Εδώ στο ξενοδοχείο “Φιλίππειο”. Και όταν πήγαμε στο Ολυμπιακό χωριό, μετά που φύγαμε από δω, είπα στον Όσκαρ και στην Ιρίδια, ότι είχα αυτές τις δυο πέτρες από τη «Πυραμίδα της Τουλούμ». Και έπρεπε να ανεβούμε, πριν μπούμε μέσα στο Ολυμπιακό χωριό, για άλλη μια φορά πάνω στην Ακρόπολη. Τα παιδιά μου, μου είπαν.
-Εντάξει. Ν’ ανεβούμε.
Όταν φθάσαμε στην Ακρόπολη, έδωσα στον Όσκαρ τη μία πέτρα, και του είπα να ανεβεί στον Παρθενώνα και να την πετάξει στη στέγη του. Ή να την αφήσει μέσα στο ναό. Εγώ δεν ανέβηκα, έμεινα στα προπύλαια. Ο Όσκαρ πήγε επάνω στην Ακρόπολη, και έκανε όπως του είπα.
Ενώ πετούσε σφιχτά την πέτρα από την χούφτα του πάνω στη στέγη του Παρθενώνα, από μέσα του έλεγε «αυτή η πέτρα είναι ένα μετάλλιο».
Το ίδιο ζήτησα να κάνει και η Ιρίδια, η οποία μας ακολουθούσε λίγο τεμπέλικα, και ήρθε πίσω μας καθυστερημένα, με την άλλη πέτρα

 Η Ιρίδια όμως, επειδή ήταν κουρασμένη, και με τη ζέστη που έκανε στην Αθήνα, βαρέθηκε να ανεβεί στον Παρθενώνα να κάνει το ίδιο που έκανε ο Όσκαρ. Και εναπόθεσε προσεκτικά την πέτρα (των Μάγιας), στη ρίζα μιας ελιάς, κάτω στα Προπύλαια. Φύγαμε…

Αυτές οι δυο πέτρες, από «Πυραμίδα της Τουλούμ» στην Ακρόπολη, και από την Ακρόπολη – Φάληρο στην «Πυραμίδα της Τουλούμ» (στο σπίτι μας, στη χώρα μας), νομίζω ήταν τα δυο ολυμπιακά μετάλλια των παιδιών μου, από
τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας!
Νομίζω ακόμα, πως η θεά Αθηνά και ο Δίας, χολωμένοι λίγο από τη νωχελικότητα της Ιρίδιας να πάει να πετάξει την πέτρα στη στέγη του ναού, ή να την αφήσει στο  εσωτερικό του, την “καταδίκασαν” στην τρίτη θέση!..
Θέλεις να ακούσεις τώρα, πως έχασε η Ιρίδια το ασημένιο μετάλλιο στα ημιτελικά του αγωνίσματος;
-Φυσικά και θέλω!
-Η Ιρίδια, νικούσε την αντίπαλό της Κορεάτισσα στο τέλος του δευτέρου γύρου με 2-0 σημεία.
Στον τρίτο γύρω, και τελευταίο, οι κριτές δεν δίνουν ένα καθαρό κτύπημα στο πρόσωπο της κορεάτισας από την Ιρίδια, που έπαιρνε πολλά σημεία και θα τελείωνε τον Αγώνα, δίνουν τρία συνεχόμενα σημεία στην Κορεάτισσα, η οποία τον κέρδισε με 3-2 σημεία! Εσύ, πως το εξηγείτε αυτό;
-Να σου πω, Ρεϊνάλδο... Εγώ το εξηγώ, σαν αυτό που ο Κρόνος έφαγε μία… πέτρα από τη Ρέα, με αποτέλεσμα. να γλιτώσει και να γεννηθεί ο Δίας!..

[Σ.Σ.: Η ιστορία του Όσκαρ και της Ιρίδια με τον πατέρα τους, αλλά και όλο το ρεπορτάζ που δημοσιεύεται εδώ, δημοσιεύονται σε παγκόσμια πρώτη φορά, και κατ’ αποκλειστικότητα για το “Χάος”].

ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΏΝ-ΦΟΙΤΗΤΏΝ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΗΣΤΗΜΙΑΚΉΣ ΟΜΆΔΟΣ ΤΟΥ ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΎ.

Επιλέχθηκαν από 1.800 πανεπιστήμια!

    1) Ίρις Βάργκας,                   Νομική.
    2) Κλαούντια Βάλτες,           Μάρκετινγκ.
    3) Ρόσα-Έμα Ρέυνα,             Οικονομικό.
    4) Καρολίνα Ακόστα,             Διοίκηση Επιχειρήσεων.
    5) Έντνα Ντιάζ,                     Ψυχολογία.
    6) Μύριαμ Βελάσκο,             Τουριστική Γαστρονομία.
    7) Γουαδελούπη Αντράντε,    Παιδαγωγικό.
    8) Μαρία Ντε Χέσους Μάτα, Συστήματα Μηχανικής.
    9) Μπόρις Καρίγιο,                 Γραφικές Τέχνες.
    10) Ρικάρντο Χάικ,                 Διεθνείς Σχέσεις.
    11) Βικτόρια Αλφόνσο,            Πολυτεχνείο.
    12) Έρικ Οσόρνιο,                    Νομική.
    13) Κάρλος Αμέσκουα,            Μάρκετινγκ.
    14) Γκουστάβο Φιγκερόα,       Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.
    15) Ντουβιέ Βάγιε,                   Μηχανική των Εργοστασίων.
    16) Σαλβαντόρ Περέζ,             Διεθνές Εμπόριο. 

 

 ΙΣΠΑΝΙΚΑ:

En 2004 se celebraron los Juegos Olímpicos de Atenas. Exactamente, hace veinte años. Por eso les hago este pequeño homenaje.
En primer lugar, por los amigos que, como yo, son 20 años mayores; en segundo lugar, por nuestro turismo, que en lugar de avanzar 20 años y a la velocidad de la luz, languidece miserable y despreciado, ¡hace 40 años!
¡Como entonces, cuando vendíamos sun sea, tzatziki y souvlaki!
Asti, aunque una vez más se burló magníficamente de nosotros, para algunos deportes que traería, bueno, a Salónica, a Macedonia, ese que un puñado de sucios políticos vendieron en Prespes por ni siquiera un plato de lentejas, Halkidiki estaba a punto de vivir algo sin precedentes, ya que incluso nuestros grandes hoteleros que llevan años y años contando las pernoctaciones, como si fueran la panacea del problema de nuestro turismo, no lo han conseguido, absolutamente nada, pero un hombre que ha sabido y amado desde hace años por Halkidiki, le sucedió Giorgos Thoktaridis, deportista de este deporte de volutas y presidente de la Federación Mundial de este deporte desde hace algunos años.

George, tras su retirada de los anillos y de los juegos, instaló una Oficina de Viajes en Salónica y organizó el transporte de equipos de países o federaciones extranjeras hasta nuestro lugar, ya fuera para los Juegos, siempre que hubiera infraestructuras deportivas adecuadas en nuestros hoteles. , ya sea para hostelería, formación.
Pero no me extienda mucho, un evento así fue mucho antes de la Olimpiada, en marzo, el hospitalidad-entrenamiento de un mes que George nos trajo a Halkidiki, de la selección mexicana de Tae Kwon Do, en el hotel "Filippeio". . En Psakoudia de Ormylia.
¡El director y operador del hotel en alquiler Philippiou en aquel momento era el polifacético Vangelis Vryonis!
Vangelis, con el fin de dar cabida a la Selección Olímpica Mexicana para su entrenamiento-preparación, instaló en el entrepiso del hotel un centro de entrenamiento completo de estándares olímpicos, así como un pequeño gimnasio para el entrenamiento y ejercicio de los atletas en horas no de entrenamiento.

Vangelis también fue un gran patrocinador del periódico mientras lo publicaba, se había desarrollado una amistad sincera entre nosotros, me había convertido en el editor-periodista permanente del periódico que cubría y publicaba muchas veces las portadas, todos los acontecimientos que ocurrían en las instalaciones del hotel, de su playa, incluso las mundanas. Bodas, bailes, bautizos.

Y aquí estamos en marzo de 2004.
Cuando llega un rayo al hotel “Filippio”, se guardó un pequeño secreto, la Selección Nacional de Tae Gwo Do de México, para preparación-entrenamiento en el país de los Juegos Olímpicos en los que participará. En el verano de 2004.
"Caos" y el escritor están presentes en la recepción, las cámaras están en llamas.
Debo señalar aquí que durante la preparación del equipo, que duró un mes, NADIE, excepto ningún medio deportivo de renombre de Tesalónica, pisó el hotel Filippeio de Psakoudia, ni siquiera uno local, desde Halkidiki, ¿no lo sabían? ¿no se enteraron? el esnobismo, no lo sé, pero esta es la verdad.

El equipo además de los deportistas, encabezados por los entrenadores federales Oscar Mendiola y Reynaldo Salazar, la cobertura médica con los distintos masajistas y fisioterapeutas del equipo, una genuina misión latinoamericana, alegre y sonriente, para conseguir un trabajo en la sala de entrenamiento de " Filippiou" con "Bienvenido".
Todos están encantados con el hotel, con el medio ambiente y con la gente que los acoge con verdadera hospitalidad, cuidado y amor griegos.
Personalmente, no tardé mucho en conocer a los capitanes-entrenadores del equipo y vincularme con ellos, durante casi dos años, ya que el Equipo vendrá dos veces más a Filipos, 15 días antes de su encarcelamiento en el Olímpico. pueblo, pero también para descansar, y el año que viene, en 2005, la mitad del equipo que vendrá por tercera vez para participar en la "Universidad Internacional de Izmir" no elegirá ir a Turquía, subrayo. esto, por los nódulos, los factores locales, su ceguera, el negro de Halkidiki, los insignificantes parásitos de T.A. Grado A y B, que las tres veces, NINGUNA, pero NINGUNA, se puso de pie en el hotel Filippio, al menos, para entregarles un ramo y una rama de olivo, para decirles "Bienvenidos, has venido a la casa natal". del gran filósofo y maestro Aristóteles". ¿Por qué digo esto? Lo verás a continuación.
Casi desde el segundo día, Oscar, Reynaldo y yo "nos quedamos estancados", nos hicimos buenos amigos, así como yo me había convertido en su ángel de la guarda, que les aseguraría el acceso a la diversión nocturna de Halkidiki, siempre y cuando cumplieran sus obligaciones en el grupo. , porque ellos también estaban atados por algunas cosas...
Los llevé a Porto Carras, tanto de día como de noche, donde quedaron atónitos…
En la playa de Nikiti un par de veces, que también les gustó mucho, incluso me contaron un incidente gracioso suyo con un tal "Nikito" en México ¿su amigo? No recuerdo bien, combinaron el nombre de Nikiti para recordarla...
Fuimos a Moudania, que también les pareció muy agradable...
Sin embargo, los entrenamientos intensivos del equipo - la gente no venía a divertirse, venían a trabajar - a pesar de mis sugerencias, los mantenían cerca del equipo, con los niños, los atletas, lamentablemente sin descansar. Además de cualquier entretenimiento, se organizaban por las noches en los pasillos y en el jardín del hotel Philippiou.
Con esto y aquello, y tras la fiesta de despedida de su preparación en el jardín de Filipos, en la que los deportistas, en algunos actos improvisados, también recordaron al diario "Caos", su propietario-periodista, homenajeado con algunos comentarios halagadores, llegamos en los Juegos Olímpicos de Atenas, verano de 2004, en los que el equipo, 15 días antes cerrado en la villa olímpica, aterrizó de nuevo en el hotel Filippeio, con todos nosotros, ya familiares, recibiéndolos con los brazos abiertos.

Los atletas ahora no tenían un horario de entrenamiento pesado, temiendo quizás alguna lesión, más relajados, disfrutaron principalmente del sol y el mar en la playa de Psakoudia, en el grupo de cabeza, además de Oscar y Reynaldo, el padre de Iridia, el presidente de a la Federación de Tae Kwo Do de México se sumó Luis Estrada, padre del atleta Víctor Estrada, quien padre e hijo, eran dueños de aproximadamente 80 escuelas de Tae Kwo Do, repartidas por todo México!
Él, su hijo y los entrenadores me pidieron que los llevara a algún lugar de Halkidiki... ¿A dónde debería llevarlos, adónde debería llevarlos? Los metí en mi coche, un "Ford Cortina o Taunus" que tenía tanques en ese momento, ese era su apodo - los llevó a todos, seis personas conmigo - y recorrimos Kassandra, a los sitios arqueológicos de Kallithea. !Al oráculo de Ammonos Dios.En Fokies, en una conocida taberna costera de calidad que yo conocía... Me preguntaron... Nos sentamos y comimos una suntuosa comida, ofrecida por la "Federación Mexicana de Tae Kwon Do". y su Presidente".
De más está decir su entusiasmo y su alegría, que no sólo podía escuchar en sus palabras, también podía ver en sus rostros.
Hablando con Oscar y Reynaldo sobre lo que esperan de sus atletas en la Olimpiada de Atenas y del deporte, me dijeron con total honestidad, "no muchas cosas, porque la mayoría de los atletas, aparte de Víctor, eran nuevos en el esquema, solo Tenía esperanzas de medalla en Iridia y Oscar, los hijos de Reynaldo.
En la composición del equipo de Tae Kwon Do de México esta vez también estaba un camarógrafo, un periodista del Canal 1 de Televisión de México con alcance nacional, quien cubría los partidos en Atenas, pero también algunas cosas aquí, en Psakoudia. , antes de participar en los Juegos Olímpicos.
Me pidieron que los llevara a algún lugar destacado de Halkidiki, para hacer un reportaje adicional para la Televisión Mexicana y sobre el lugar.
Les hablé de la Cueva de Petralona, de interés mundial, si querían verla, ¡deberían entrevistar también a su creador, el profesor antropólogo Ari Pouliano!
Se volvieron locos de alegría, inmediatamente me dijeron: Los transmitiremos a ambos en vivo por satélite. Y la Cueva y la Entrevista.
Ópera y sucedió! Pero antes los detuve en el antiguo olivar de Triglia, a la izquierda de la entrada, cuya antigüedad se ha demostrado con documentos y títulos, según el Dr. Arqueólogo Ioakeim Papagelos, que filmó todos, uno por uno, sus muchos árboles centenarios. Los niños estaban muy divertidos, me miraban a los ojos, no podían creer lo que estaban viendo y lo que estaban haciendo.
De hecho, en casa de Pouliano, y durante la entrevista en el balcón soleado, cuando les dijimos que la gran montaña que podían ver al otro lado de la calle era el Olimpo, ¡literalmente se rieron de la palabra!
Los Juegos se celebraron en Atenas y el equipo regresó a Psakoudia con dos medallas olímpicas: el bronce de Iridia y la plata de su hermano Oscar.
Ahora ni siquiera había entrenamiento, no había estrés, no había obligaciones, todo era gratis, con los deportistas literalmente desatando sus espadas en la acogedora y hermosa playa de arena de Psakoudia.
"Caos" y el locutor siempre al lado de ellos, cerca de ellos, "Caos" y mi jefe, literalmente nos habíamos convertido en parte de la Selección. De la Selección Mexicana de Tae Kwon Do.
Permítanme señalar nuevamente, NINGUNO, y esta vez, de estos fanáticos periodistas deportivos de Salónica que pusieron un pie en Psakoudia y Philippio, todos lo comentamos desfavorablemente, en el momento en que ahora teníamos una atleta olímpica de bronce, Iridia Salazar. Uno de plata, Oscar Salazar
Sin embargo, si usted es un periodista deportivo experimentado, incluso de Salónica, en un periódico o en un canal, ¡no se puede jugar con usted! Juegas a la pelota en el mismo campo, ¡un gol en un gol!
Con Reynaldo y Oscar continuamos nuestras salidas nocturnas nuevamente por Halkidiki.
Discutiendo con mi buen amigo, pero también el gran patrocinador de mi periódico Vangelis Vryonis, quien junto con el otro gran Makis Athanasopoulos de "Kassandra Pallas"... Sin estos dos, probablemente sería imposible publicar el Semanario Halkidiki "Caos "miembro de EIET (Asociación de Propietarios de Prensa Provincial)... Vangelis me dice:
- Estoy pensando en hacerles un regalo, el hotel, nos dejaron mucho dinero, una excursión antes de irse... ¿Adónde crees que deberíamos ir?
-¡Déjamelo a mí! Le respondo rápidamente.
- Dijo... ¿Dónde? Vangelis continúa.
- ¡En Olinto!
¡Abre mucho los ojos y acepta!
- Sí, en... Olinto.
-Nunca;
-¡Mañana!

2005. "Universidad Internacional de Izmir"
¡Nuestros ahora conocidos mexicanos aterrizan por tercera vez y nuevamente en Psakoudia!

El Equipo no está completo, todo el equipo, falta la mitad, esta vez solo son universitarios, aunque es estudiante no ha venido Iridia, quien como campeona de Bronce de la Olimpiada de Atenas, tiene otras obligaciones ahora en México, Al esquema de entrenamiento de Oscar-Reynaldo se suma ahora Alfredo Rivera, campeón de judo y campeón mundial, cubano que vive pero ahora trabaja en México.
Todo es más relajado, los mexicanos ahora están enamorados, han vuelto a elegir Psakoudia, Halkidiki para una pequeña preparación y no Turquía, se prepararán durante 15 días, saldrán del aeropuerto de Macedonia vía Atenas el mismo día hacia Esmirna donde viajarán. tocan la tarde, y al día siguiente por la mañana, con pernoctación en el hotel del aeropuerto de Izmir, si no recuerdo mal como me dijeron, ¡volverán a México!
Nuestra oferta, con Vangelis Vryonis en Filipos, vuelve a ser una excursión de mi elección, ¿dónde más? ¡En Stageira, lugar de nacimiento de nuestro gran filósofo Aristóteles!
Después de la minuciosa visita al yacimiento arqueológico, acompañada de mi jefe, en la que todos participaron en cuerpo y alma, nos dirigimos a la cala debajo de la entrada al yacimiento arqueológico, para nuestro baño diario de verano.
Cuando les dije en broma que se estaban bañando en la misma playa donde hace 2.500 mil años se bañaba un niño y el maestro de maestros Aristóteles, ¡empezaron a recoger piedras y a meterlas en sus equipajes!
La siguiente excursión que me pidieron -esta vez la pagarían ellos mismos- para que los llevara, fue una excursión a Dio y al Olimpo, que conocían muy bien.
En Dion volvieron a emocionarse mucho con el sitio arqueológico, los teatros y ambos, los manantiales, las aguas, el museo en el que todos fueron fotografiados uno a uno y juntos, en la exhibición más destacable del museo los "Hydrauli de Dion" , que es el primer "órgano de iglesia" esencialmente utilizado hoy en día principalmente por las iglesias cristianas occidentales.
Después de esta excursión, no quedó más que un episódico acto de despedida, en el aeropuerto ¨"Macedonia" En el que uno a uno los deportistas, además de los entrenadores, me abrazaron cariñosamente y se despidieron diciendo ¡mil gracias!
¡Me saludaron con la mano hasta que desaparecieron en el fondo del conocido "check-in" del aeropuerto!
Después de todo esto, queridos amigos que leyeron sobre la Selección Nacional, las Selecciones Nacionales de Tae Kwon Do de México en Halkidiki, ¿qué más les puedo escribir? ¿Qué más puedo decirte?
¡Y aún así lo he hecho! Lea estos también:

LAS DECLARACIONES DE LOS PARADOGS OSCAR MENDIOLA, REYNALDO SALAZAR Y ALFREDO RIVERA

ALFREDO RIVERA
Sr. Alfredo Rivera de ascendencia cubana, y medallista de oro en el Campeonato Mundial de Judo en Sofía en 1977, campeón de oro en la Universiada Centroamericana en 1978 y campeón mundial de plata en Potsdam, Polonia en 1979.
También es el tercero en la jerarquía de la Secretaría de Deportes de México, después del Ministro y Subsecretario de Deportes.
"Esta es la segunda vez que vengo a Psakoudia y Halkidiki, la primera fue para los Juegos Olímpicos de Atenas durante dos días, aquí en el mismo hotel.
Las condiciones de entrenamiento para nuestros deportistas son perfectas, muy buenas, tanto para los Juegos Olímpicos como para los que van ahora. En la Universidad de Esmirna. Nuestros atletas encontraron aquí las mejores condiciones para prepararse, casi las mismas que en Esmirna. El ambiente, la calidad de los servicios proporcionados por el hotel es perfecta, nuestro programa de capacitación se realiza sin problemas y con regularidad, un lugar fantástico para hacer nuestra preparación...
Sí, podría sugerir y recomendar este puesto a nuestro ministerio, y para nuestros próximos entrenamientos y preparaciones, así como para otros deportes de los que soy responsable.
Aquí encontramos las mismas condiciones que las nuestras y al final también encontramos gente muy guapa. ¡Mujer hermosa!..
Grecia, por el contrario, es especialmente adecuada como lugar histórico para quienes compiten con el espíritu olímpico. ¡El ideal olímpico! ¡La visita paralela de nuestros atletas a vuestros lugares históricos les hace creer verdaderamente que pueden vivir la inmortal e irrepetible gloria olímpica!".

OSCAR MENDIOLA
El Primer Entrenador Federal de Tae Kwo Do Sr. Oscar Mendiola y campeón mundial de oro de este deporte en Stuttgart en 1979, plata en el mismo campeonato en 1982.
“Vinimos aquí en marzo de 2004, tratando de encontrar un buen lugar en Grecia para prepararnos para los Juegos Olímpicos de Atenas. Encontramos este Hotel maravilloso en todos los sentidos, el clima maravilloso, al lado del mar... ¿Podemos encontrar algo más? Por supuesto, otra posición. Por ejemplo en Turquía. ¡La encontramos aquí, ya no seguimos buscando!.. Eso fue todo. Ahora siempre vendremos aquí cuando tengamos campeonatos en países europeos cercanos a Grecia. ¡Todo aquí es perfecto!...”

REYNALDO SALAZAR
Segundo entrenador Federal Sr. Reinaldo Salazar. Medalla de bronce en el Mundial de Chicago de 1977, oro en los Panamericanos de 1978 y plata en el Mundial de Stuttgart de 1979.
"El clima, el mar, son maravillosos para los deportistas, las condiciones y las instalaciones del hotel son muy buenas. Estamos muy lejos de los periodistas de México (ustedes no), esto es muy importante…
¿Cómo me siento como padre de dos hijos olímpicos? Te diré esto. Durante los Juegos Olímpicos de Atenas, al día siguiente de que Anna Guevara ganara los 400 metros, otra dama le dio a México otra medalla de plata, Bilen Guerrero en bicicleta. El gobierno mexicano salió y dijo “la próxima viene otra medalla”, sin nombrar ¿cuál? En los de Guevara y Guerrero. Esta medalla fue la plata de mi hijo Oscar. Y justo después, la siguiente de mi hija Iridia. Todo México hablaba de ellos".

¡2+2 PIEDRAS NOS HACEN 2 MEDALLAS OLÍMPICAS!

Atenea y Zeus pagan a Oscar y "castigan" a Iridia por... falta de respeto. La "falta de respeto" a Zeus y Atenea, de Reinaldo Salazar, entrenador y padre de Iridia y Oscar.

REYNALDO SALAZAR
Pero tengo algo que contaros, ¡una muy buena historia! En lo que también dijo el señor Alfredo Rivera un poco más arriba. Por la "gloria olímpica".
Tengo que contaros mi propia historia, que viví el año pasado en los Juegos Olímpicos de Atenas con mis hijos Iridia y Oscar.
Cuando vinimos por primera vez a Atenas el año pasado y fuimos a Faliro para ver el estadio, el estadio cerrado, todavía lo estaban construyendo y no podíamos entrar para verlo. Entonces me dije, muy espontáneamente, "de este estadio, debes llevarte algo, como recuerdo (me refiero a una medalla)"... Y simbólicamente, me agaché y recogí una piedra.
Luego fuimos a visitar el Partenón. Y pensé en hacer lo mismo allí. Me agaché y recogí otra piedra de la roca de la Acrópolis. Del templo del Partenón. Murmuré de nuevo para mis adentros: "Hoy, Zeus y Atenea me dieron dos medallas"...
Con estas dos piedras que tomé regresamos a México. Nuestra última preparación allí fue en un lugar en México cerca de Cancún que los mexicanos llamamos "Playa del Carmen". Donde se encuentra la gran pirámide maya, la "Pirámide de Tulum".
Recordé las dos piedras que llevé de Grecia, a la Acrópolis y a Faliro, conmigo de regreso a México. Y para mantener cierto equilibrio entre los dioses griegos y los dioses mayas, ¡dije que tomaramos dos piedras más de la "Pirámide de Tulum"! Lo hice.
Cuando vinimos a Halkidiki en agosto para los Juegos, tenía aquí conmigo estas dos piedras de la "Pirámide de Tulum". Aquí en el hotel "Filippeio". Y cuando fuimos a la villa olímpica, después de salir de aquí, les dije a Oscar e Iridia que tenía estas dos piedras de la "Pirámide de Tulum". Y tuvimos que subir, antes de entrar en la villa olímpica, una vez más hasta la Acrópolis. Mis hijos, me dijeron.
-Bueno. Vamos arriba.
Cuando llegamos a la Acrópolis, le di a Oscar la única piedra y le dije que subiera al Partenón y la arrojara sobre su techo. O dejarla dentro del templo. No subí, me quedé en los Propileos. Oscar subió a la Acrópolis e hizo lo que le dije.
Mientras arrojaba la piedra con fuerza desde su puño al techo del Partenón, en su interior dijo "esta piedra es una medalla".
Le pedí que hiciera lo mismo a Iridia, que nos seguía un poco perezosa, y vino detrás de nosotros tarde, con la otra piedra.

Pero Iridia, como estaba cansada, y con el calor que hacía en Atenas, se cansó de subir al Partenón a hacer lo mismo que hacía Oscar. Y depositó con cuidado la piedra (maya), en la raíz de un olivo, abajo en los Propileos. Nos fuimos…

Estas dos piedras, de la "Pirámide de Tulum" en la Acrópolis, y de la Acrópolis - Faliro en la "Pirámide de Tulum" (en nuestra casa, en nuestro país), creo que fueron las dos medallas olímpicas de mis hijos, de
¡Los Juegos Olímpicos de Atenas!
Sigo pensando que la diosa Atenea y Zeus, enfadados un poco por la pereza de Iridia de ir a tirar la piedra al techo del templo, o de dejarla dentro, ¡la "condenaron" al tercer lugar!.
¿Quieres saber ahora cómo Iridia perdió la medalla de plata en las semifinales de la competición?
-¡Por supuesto que quiero!
-Iridia vencía a su oponente coreana al final de la segunda ronda por 2-0 puntos.
En el tercer y último round, los jueces no le dan al coreano un golpe limpio en la cara por parte de Iridia, quien estaba sumando muchos puntos y terminaría el Match, le dan tres puntos seguidos al coreano, quien venció. ¡Él por 3-2 puntos! ¿Cómo explicas esto?
- Déjame decirte, Reynaldo... te lo explico, como que Saturno se comió una... piedra de Rea, como resultado. ¡Que Zeus se salve y nazca!..

[SS: La historia de Oscar e Iridia con su padre, así como el reportaje completo aquí publicado, se publican por primera vez en el mundo, y en exclusiva para "Caos"].

LOS NOMBRES DE LOS ESTUDIANTES DEPORTISTAS DEL EQUIPO UNIVERSITARIO DE TAE KBO DO DE MÉXICO.

¡Seleccionado entre 1.800 universidades!

1) Iris Vargas, Ley.
2) Claudia Valtés, Marketing.
3) Rosa-Emma Reyna,Finanzas.
4) Carolina Acosta, Administración de Empresas.
5) Edna Díaz, Psicología.
6) Miriam Velasco, Gastronomía Turística.
7) Guadalupe Andrade, Pedagogía.
8) María De Jesús Mata, Ingeniería de Sistemas.
9) Boris Carigio, Artes Gráficas.
10) Ricardo Hayek, Relaciones Internacionales.
11) Victoria Alfonso, Politécnico.
12) Eric Osornio, Derecho.
13) Carlos Amezqua, Marketing.
14) Gustavo Figueroa, Ingeniero Eléctrico.
15) Duvier Vaillet, Ingeniería de fábrica.
16) Salvador Pérez, Comercio Internacional.