Επειδή πολύς ντόρος, σιαματάς γίνεται για έναν αλβανό του οποίου θέμα έπεσε στην νεο-Ελληνική γλώσσα των εξεταζομένων μαθητών μας στις πανελλαδικές, μπήκα στον κόπο, πραγματικό κόπο, πιστέψτε με, να διαβάσω περί της αφεντιάς του “Ραϊμόνδου”, και μάλιστα αλβανού (Αλβανός, όνομα και πράγμα).
Ο “Ραϊμόνδος" λοιπόν, ένας αλβανός σίγουρα στην καταγωγή, επί πλέον όμως ψυχή τε και σώματι, ζει -ντροπή- στα Γιάννενα, και είναι λέει, καθηγητής στο εκεί ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεινός συγγραφέας, γνώστης των Ελληνικών "φαρσί", “Ζιαλαμάν κατραμάν” που έλεγε κι ο αείμνηστος Μ. Φωτόπουλος...
[σ.σ.: Με το... καλό να δούμε στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων καθηγητή, και τον “τσινάει της Μηχανιώνας”, κάπου περιφέρεται αργόσχολος και αργόμισθος απ΄ ότι διάβασα, στην Ελλάδα]
... Μπήκα λοιπόν, στον κόπο, το ξαναλέω, να διαβάσω κάποιο κείμενο του “Ραϊμόνδου στα ελληνικά, και μετά από πολύ προσπάθεια, χωρίς να κάνω και εμετό -κείμενο καθηγητού πανεπιστημίου, παρακαλώ- πέρα από την οποιαδήποτε “διδακτική αξία” του κειμένου, διαπίστωσα με συντριβή ψυχής, ότι ο “κύριος” αυτός ΔΕΝ γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα, δεν είναι ούτε καν, η μητρική του γλώσσα (αλβανός καθότι), οι γνώσεις του στα Ελληνικά κείμενα, και μάλιστα λογοτεχνικά είναι τέτοιες, που επεκτείνονται πέραν του “μαλάκα” του “πούστη μου”, του “δικέ μου” και του “μεγάλε” ελάχιστα, για να μην πω και καθόλου!
Είναι ντροπή για την Ελληνική γλώσσα να λανσάρονται τέτοια κείμενα... μεγίστης λογοτεχνικής αξίας του "Ραϊμόνδου", και μάλιστα σε ακαδημαϊκό επίπεδο, το “γραπτό του” με πήγε πολλά χρόνια πίσω πλην λίγα, στην αρχή της “μεταπολιτεύσεως”, όταν και εκεί είχε πέσει στα χέρια μου βιβλίο αναγνωστικού τάξεως Δημοτικού Σχολείου, με ενσωματωμένο κείμενο της περιβόητης εκείνης “Τσάτσας Των ελληνικών Γραμμάτων” εκ... Τασκένδης, Έλλης Αλεξίου!
Στο κείμενο αναγνωστικού της Αλεξίου τάξεως Δημοτικού σχολείου, σε έναν χείμαρρο ξενικών και αηδιαστικών λέξεων που διάβασα τότε, μόλις μπόρεσα να διακρίνω μερικές ελληνικές λέξεις, και μάλιστα χωριάτικες, διότι η “κυρία” Αλεξίου, φυσικό ήταν, πριν αναχωρήσει μέσω Αλβανίας αντάρτισσα για να ζήσει τον “Κομμουνιστικό παράδεισο της Τασκένδης”, του Παραπετάσματος, αυτές ήξερε από την... γιαγιά της!
Εάν, πράγματι, το ελληνικό υπουργείο “α-Παιδείας και Αχρηστευμάτων” συμπεριέλαβε και τον “Ραϊμόνδο” στους νέους Έλληνες λογοτέχνες και λογίους, τότε η Ελληνική γλώσσα δεν αντιμετωπίζει απλά πρόβλημα, αλλά ολοσχερή καταστροφή!
Τώρα θα μου πείτε, όταν βγαίνουν υπουργοί και πρωθυπουργοί αυτής της χώρας, και μας κάνουν επίδειξη τις ξένες γλώσσες που παίζουν πεντόβολα στα χέρια τους, με τα κοβίντ, τεϊκγουέι, ραπίντ, λοκντάουν, φλικ-φλακ”, “χλααάκ”, άλλες αγγλο-γαλλο-παπαριές, “τι χρείαν έχομεν του “Ραϊμόνδου” και των άλλων εισαγομένων μορμολυκείων, ακόμα και των αμερικανικών -οι Αμερικανοί, λαός αποδεδειγμένα και κατόπιν μελέτης, είναι ο πιο αμόρφωτος λαός της γης, οι γνώσεις τους και η σοφία τους περιορίζεται από το πως να χειρίζονται το φέισμπουκ, ή άλλες ηλεκτρονικές παπαριές-βιντεοπαιχνίδια του υπολογιστού τους.
Παρόμοια έρευνα στην Αγγλία, απέδειξε ότι τα “αγγλάκια” των τάξεων του δημοτικού σχολείου, είναι τα πιο κλούβια και τα πιο βλακώδη όλου του κόσμου!
Βρείτε σας παρακαλώ το κείμενο του “Ραϊμόνδου” που έπεσε ως Θέμα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις των μαθητών μας και διαβάστε το, εγώ απαξιώ μετά βδελυγμίας, ακόμα και να το φιλοξενήσω στις ιστοσελίδες μου.
