Μάλιστα, υπάρχει και ένας διάλογος του ομοτίμου καθηγητού της έδρας των Ελληνικών στο πανεπιστήμιο του Νις Αθανασίου Μπίντα από το Κεραμίδι Κατερίνης, μεταξύ Σέρβων συναδέλφων του, "Καλά”, τους είπε ο Θανάσης, “Είστε χριστιανοί ορθόδοξοι, έχετε κτήμα σας έναν ολόκληρο αυτοκράτορα και "άγιο", και δεν έχετε στο όνομά του, ούτε μια μικρή εκκλησούλα;".
Κάπως έτσι ξεκίνησε στο Νις η ανέγερση του σημερινού ναού, με... ελληνικό δάχτυλο κι εδώ!
Κατ' αρχάς, η λέξη "Κωνσταντίνος" βγαίνει από το ελληνικό ρήμα "ίσταμαι", (στέκομαι όρθιος, ισορροπώ), και την λατινική πρόθεση πριν, "con". Που σημαίνει "με". Δηλαδή στέκομαι με ισορροπία. Η απόδοση του ονόματος στα ελληνικά, είναι αυτή του αντιστοίχου ονόματος "Ευστάθιος".
Ο Κωνσταντίνος-Ευστάθιος λοιπόν, ο "Μέγας" (271-337), ο οποίος είχε και Ελληνική καταγωγή από την μητέρα του την αλαφροΐσκιωτη, ήταν γιος του Φλαβίου Βαλερίου Κωνσταντίου, ή Κωνσταντίου του Α΄, γνωστού κυρίως ως Κωνσταντίου Χλωρού, προσωνύμιο που του έδωσαν οι βυζαντινοί συγγραφείς λόγω της χλωμότητος, χρώμα του προσώπου που είχε.
Συνοπτικά, στην αρχή ως χιλίαρχος των Διοκλητιανού και του Γαλερίου, ανέβηκε στον βαθμό του Καίσαρος το 305 πλάι στον, ασήμαντης καταγωγής, πατέρα του, με τον θάνατο του οποίου στο Εβόρακο (σημερινό Γιορκ -Υόρκη- της Αγγλίας), αναγνωρίζεται το 306 ως Αυτοκράτωρ από το εκστρατευτικό ρωμαϊκό σώμα στρατού του πατέρα του.Κοντά στον Διοκλητιανό και δεξί χέρι του, έζησε όλους τους διωγμούς κατά των οπαδών της νέας θρησκείας του χριστιανισμού, και συμμετείχε σ΄αυτούς λόγω και του οξύθυμου, βιαίου χαρακτήρος του, αλλά και ως φοβερός "παγανιστής" (Δωδεκαθεϊστής) λάτρης, που παρέμεινε μέχρι και τα τελευταία του.
Ήλθε σε ρήξη πολλές φορές με τον γνωστό μας Γαλέριο ο οποίος δεν του αναγνώριζε αυτοκρατορικά αξιώματα, παρά μόνον τον τίτλο του Αυγούστου. Και για να αποδείξει την... αυτοκρατορική του καταγωγή το 307, χωρίζει τη παλλακίδα-γυναίκα του Μινερβίνη με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο τον Κρίσπο, και παντρεύεται την πανέμορφη Φαύστα κόρη του Μαξιμιανού και αδελφή του Μαξέντιου. Πλην όμως, και πάλι ο Γαλέριος, εξακολουθεί να μην του αναγνωρίζει τον τίτλο του Καίσαρα, παρά μόνον τον τίτλο του Αυγούστου.
Τον Μαξιμιανό (πεθερό), αργότερα, και με τη συνεργασία της γυναίκας του Φαύστας, θα κρεμάσει στο δωμάτιό του ο Κωνσταντίνος, με την πρόχειρη "δικαιολογία" της αυτοκτονίας. Πρώτο μεγάλο έγκλημα!
Με την νίκη του επί του Μαξεντίου στη γνωστή γέφυρα και το "Εν τούτω νίκα", τον πνιγμό του Μαξεντίου στον Τίβερι ποταμό, τα σατανικά ένστικτα του Κωνσταντίνου δεν ικανοποιούνται, ανασύρει το πτώμα του Μαξεντίου από το ποτάμι, του κόβει το κεφάλι και το παλουκώνει σε δημόσια θέα.
Στη συνέχεια έρχεται σε ρήξη με τον Λικίνιο (συναυτοκράτορα), και για να τον αντιμετωπίσει έρχεται στη Θεσσαλονίκη το 322/3, όπου ενισχύει τα τείχη της, κατασκευάζει στόλο, αλλά και καινούργιο λιμάνι.
Το 324 στις 3 Ιουλίου ο Κωνσταντίνος νικάει τον Λικίνιο σε αποφασιστική μάχη στην Αδριανούπολη. Ο Λικίνιος μετά την δεύτερη νικοφόρα μάχη του Κωνσταντίνου στο Βυζάντιο εναντίον του, καταφεύγει στη Χρυσούπολη της Μικράς Ασίας όπου ηττάται για άλλη μια φορά, και συλλαμβάνεται στη Νικομήδεια.
Ενώ λίγους μήνες αργότερα στη Θεσσαλονίκη όπου ζει σε κατ' οίκον περιορισμό, εκτελείται από τον Κωνσταντίνο, όπως και ολόκληρη η οικογένειά του με τον μικρό ενδεκάχρονο Λικινιανό, αθετώντας εντελώς τις υποσχέσεις που είχε δώσει στην αδελφή του Κωνσταντία.
Μετά από όλα αυτά, το 325 ο Κωνσταντίνος κυρίαρχος των πάντων, μεταφέρει την έδρα της Αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, του οποίου αλλάζει και το όνομα σε Κωνσταντινούπολη.
Από εκεί και ύστερα αρχίζουν οι "εκκαθαρίσεις" του Κωνσταντίνου σε συγγενικό βαθμό, με πρώτη και καλύτερη την δολοφονία του γιου του Κρίσπου (από την πρώτη του γυναίκα του Μινερβίνη) το 326, αλλά και το πνίξιμο στη μπανιέρα του παλατιού της γυναίκας του Φαύστας. Κατ' άλλους την έλουσε μέσα στη μπανιέρα με καυτό νερό ή λάδι!
Η βαρβαρότητα και η άνευ προηγουμένων, σε ειδεχθή εγκλήματα του Κωνσταντίνου είναι πρωτοφανής κατά τον βιογράφο του Ευσέβιο, διατάζει να εκτελεστούν όλοι οι ευνούχοι της Αιγύπτου. ενώ μια σειρά από διατάγματά του απαγορεύουν την δημιουργία νέων.
Δεν σταματά ούτε στην αλαφροΐσκιωτη μάνα του Ελένη, την οποία δεν μπορεί να ανεχθεί στο παλάτι, την εξορίζει, ή καλύτερα την "φυλακίζει" σε ελεγχόμενο "ησυχαστήριο", αφού η αλαφροΐσκιωτη έχει ασπασθεί και τον χριστιανισμό.
Λίγο πριν τον θάνατό του, πάσχοντας και από μία ανίατη μορφή λέπρας, ασθενής και φοβούμενος για τον εξαγνισμό (από τον παγανισμό) των μιαρών πράξεών του, ο Κωνσταντίνος ασπάζεται (συγχώρεση=εξαγνισμός) παμπόνηρα τον χριστιανισμό, ενώ η ανεύρεση του "Τιμίου Σταυρού", αυτού και της μητρός του Ελένης, είναι μυθεύματα και μαγγανείες των χριστιανών, οι οποίοι στο μεταξύ έχουν πάρει τα πάνω τους, με έναν χριστιανό αυτοκράτορα στις τάξεις τους. Και δεν αποδεικνύεται ιστορικά, ούτε με αδιάσειστα στοιχεία.
Αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος-Ευστάθιος ο Α΄, ένας αιμοσταγής δυνάστης καίσαρ-δικτάτωρ και τύραννος, που για όλες αυτές τις κακουργηματικές πράξεις του, ονομάσθηκε... "μέγας".
Το "άγιος", είναι υπόθεση του, εξ΄ ίσου δυναστικού και τυραννικού "χριστιανικού ορθόδοξου παπαδαριού", το οποίο ελαφρά τη καρδία χρήζει πάντα και χειροτονεί κάποιον "άγιο" ή "πατέρα", ή "όσιο", ή "μάρτυρα" της Εκκλησίας, κατά πως του βολεύει, και κατά πως του "κάθεται"!
Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ποιο σοβαρή και πιο αυστυρή, εξ' αιτίας αυτών των ειδεχθών εγκλημάτων του, δεν του αναγνωρίζει ποτέ, καμιά, απολύτως, αγιοσύνη!
*/*
Το ελληνικό έθνος προϋπήρξε ιστορικά και πολιτισμικά για χιλιάδες χρόνια πριν του χριστιανισμού! Και δεν είχε ανάγκη κάποιον ξενόφερτο “μεσσία”, να το οδηγήσει στον ψευδεπίγραφο παράδεισο -περσική η λέξη!
Ή σημερινή κρίση της ελληνικής ταυτότητας αντικατοπτρίζεται στην πάλη μεταξύ του Έλληνα και του χριστιανού.
Οι εξ Ανατολών ψευτο-ηθικολόγοι είναι αυτοί που επέβαλαν δια ροπάλου στους Έλληνες τον πνευματικό ακρωτηριασμό, με την εξουσιαστική τους μανία. Το φάρμακο αντιστροφής της πορείας είναι η γνώση μέσα από το φως της ιστορίας. “῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν".
Ο Ελληνισμός βογγάει Εγκέλαδος κάτω από την ταφόπλακα των 1.697 χρόνων από το 325, μεταφορά της πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους στην Κωνσταντινούπολη από τον Κωνσταντίνο.
Η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες Ιουδαϊκής προελεύσεως θρησκείες, μιλούν για την μετά θάνατον ζωή. Και αφήνουν την παρούσα σε πανάθλια χέρια αγυρτών και απατεώνων, εδραιώνοντας έτσι και την πλήρη υποδούλωσή της.
Η "Κυριακή της Ορθοδοξίας" είναι ο μέγιστος παροξυσμός και το μίσος που τρέφουν οι χριστιανοί προς τον Ελληνισμό και την Ελληνική πατρογονική Θρησκεία-Φιλοσοφία.
Ευοί ευάν αδέρφια...
Ο Ελληνισμός είναι εδώ! ΔΕΝ απόθανε, όπως διακαώς το θέλουν μερικοί, τα "Ανθεστήρια" που διανύουμε ακόμα, σε αναπαράσταση της αέναης ζωής, ήταν η πιο μεγάλη γιορτή της Ανοίξεως σε κύρος και διάρκεια, γιορτάζονταν απ΄ άκρη σ΄ άκρο όλου του Ελλαδικού κόσμου με μικροδιαφορές.
Σήμερα οι σύλλογοι ανά την Ελλάδα που τιμούν και ασπάζονται την πατρογονική λατρεία είναι πάνω από 250, με την ταυτότητα του “Εθνικού” αναγνωρισμένη και από το Ελληνικό κράτος.
Ραντεβού στα “ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ” και το θερινό Ηλιοστάσιο (21/23 Ιουνίου), που γιορτάζονται με 5μερες γιορτές και παρελάσεις κάθε χρόνο στο “Άλσος του Προμηθέως” στο Λιτόχωρο, στις βόρειες πλαγιές του θεϊκού Ολύμπου. Και μην ξεχνάτε, ΟΛΥΜΠΟΣ θα πει ΦΩΣ!
Έρρωσθαι και ευδαιμονείτε...
