Χθες, η πραγματική επέτειος της Μάχης του Σκρα, 17η Μαΐου, κι εμείς να θυμηθούμε ακόμα μια φορά την Μάχη που οριστικοποίησε το νικηφόρο αποτέλεσμα του Ανατολικού Μετώπου (Μακεδονικού), στην συμμαχία της ΑΝΤΑΝΤ του Μεγάλου Πολέμου.
Ένα χρόνο πολεμούσαν οι Γάλλοι να καταλάβουν το ύψωμα, το οποίο οι Γερμανοβουλγάροι το είχαν άριστα οχυρωμένο, μόλις 2 ώρες, το πολύ, χρειάστηκε η ορμή και η ανδρεία της Μεραρχίας Αρχιπελάγους που επωμίστηκε και την κυρία επίθεση, να βγάλει δια της ξιφολόγχης και εκ του συστάδην μάχη, τους οχυρωμένους, να γίνει κάτοχος του υψώματος το οποίο μετά τις επιχειρήσεις, βρέθηκε και κατά μερικές δεκάδες μέτρα κοντύτερο! Τόσο από το εχθρικό πυροβολικό, όσο και το φίλιο.
Ο ευγενικός και φίλα προσκείμενος στις Ελληνικές Μεραρχίες που εμπιστεύτηκε την αποστολή, Γάλλος αρχιστράτηγος του Μετώπου Αντόλφ Γκυγιωμά, σε σχέση με τον προηγούμενό του ανθέλληνα Μωρίς Σερράιγ, δεν πίστευε στα μάτια του και με δάκρυα τηλεγραφούσε προς πάσα κατεύθυνση, την επιτυχία αυτή των Ελλήνων στρατιωτών, Μεραρχιών!
Οι δυο αυτές μάχες, Ραβινέ το 1917 και Σκρα το 1918, έκριναν οριστικά το αποτέλεσμα του Πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο και στην ευθύνη των Γάλλων από Φλώρινα έως και δυτική όχθη του ποταμού Αξιού, την στιγμή μάλιστα που στο Δυτικό ("Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικόν Μέτωπον"), οι στρατηγοί του εν μέσω "καμαρίλας, πολιτικής σαπίλας και διαβάλλοντας ο ένας τον άλλο", όπως χαρακτηριστικά εγράφη, τα είχαν κάνει στην κυριολεξία της λέξεως και γαλλιστί, "μέρντα"!
Ο Γκυγιωμά δεν πρόλαβε να χαρεί την νίκη του επί Ελληνικού εδάφους, και ένεκα αυτής, ο Κλεμανσώ τον ανακάλεσε στο Παρίσι ως άξιο -ενώ μέχρις εκείνη την στιγμή ήταν και αυτός ανάξιος, όπως υποτιμητικά έστελνε το "Παρίσι" τους στρατηγούς του στο "Ανατολικό Μέτωπο"- "να βάλει σε τάξη τα πράγματα εκεί", αφού πριν, τον παρασημοφόρησε επισήμως και δημοσίως, στα Ηλύσια Πεδία.
Τον Γκυγιωμά αντικατέστησε ο Φρανσέ Δ' Εσπερέ, επίσης εχθρικά διακείμενος στις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, και μεγάλος θαυμαστής του βασιλιά της Σερβίας Αλεξάνδρου.
Αποτέλεσμα, τα ελληνικά σύνορα να παραμείνουν ως έχουν σήμερα, λίγες δεκάδες μέτρα απέχοντα από τα Σκοπιανά στη Φλώρινα χωρίς το Μοναστήρι, στο Σκα χωρίς την Χούμα, και στο Ραβινέ χωρίς το Γευγελή, Μπογδάντσι, τουλάχιστον! Μεγάλη πολιτική "επιτυχία" και του δικού μας εγωιστή και αλαζόνα-προδότη, Μπενύ Σελόν!
Το οξύμωρο σήμερα στη Θεσσαλονίκη; Ενώ έχουμε έναν μεγάλο και κεντρικότατο δρόμο στην πόλη, παράλληλο και πίσω από την Αγγελάκη του Δ' Εσπερέ, δεν υπάρχει πουθενά στη Συμβασιλεύουσσα ούτε για δείγμα, κάτι παρόμοιο δηλαδή, για τον Γκυγιωμά.
Ενώ η προτομή του ήρωος ταγματάρχου Βασιλείου Παπαγιάννη και πεσόντα στη μάχη, βανδαλίστηκε στην Μυτιλήνη, όπως χαρακτηριστικά γράφει στις 17/5/2022 εκεί ο Στρατής Μπαλάσκας: "Μυτιληνιά αδιαντροπιά, 104 χρόνια μετά". Συνεχίζοντας: "Μοναχική επέτειος για 338 νεκρούς, 1.777 τραυματίες και 164 αγνοουμένους. Άκρα του τάφου σιωπή από την αυτοδιοικητική, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Λέσβου".
Ο ίδιος ανακάλυψε στις "άγνωστες πτυχές" της μάχης του Σκρα, με την "16η Γαλλική Αποικιακή Μεραρχία" υποστηρίξεως στην επίθεση των Ελλήνων στρατιωτών, αλλά και της Λέσβου, Μεραρχία Αρχιπελάγους γαρ, μια πραγματικά εμβληματική φυσιογνωμία, πρόκειται για τον 28ετή, τότε, Χο Τσι Μινχ στρατιώτη (1890-1969), που στάλθηκε στη Μακεδονία από τις Γαλλικές κτήσεις της Ινδοκίνας.
Είναι ο μετέπειτα πρόεδρος και γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος των Εργατών του Βιετνάμ, ηγετικό στέλεχος των κινημάτων Βιέτ Μινχ και Βιέτ Κόνγκ, έπαιξε σοβαρό ρόλο στην δημιουργία της Δημοκρατίας του Βιετνάμ το 1945, πρωθυπουργός (1945-1955) και Πρόεδρος (1945-1969).
Μια άλλη εξέχουσα φυσιογνωμία της Μυτιλήνης στο "Μακεδονικό Μέτωπο", είναι και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Στρατής Μυριβήλης, ο οποίος γλαφυρά, γλαφυρότατα, μας ιστορεί λεπτομερώς τα γεγονότα του Μετώπου στο καταπληκτικό βιβλίο του, "Η Ζωή Εν Τάφω". Το οποίο πρωτοδημοσίευσε σε συνέχειες στην εφημερίδα "Καμπάνα" της Λέσβου, που εξέδιδε ο ίδιος στην Μυτιλήνη.
