ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΩΝ “ΗΠΑ”
ΜΟΙΡΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ 83 (VBF-83)
Ο Ιάκωβος Κωνσταντίνου Σακελλαριάδης, γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον την 1η Ιανουαρίου του 1924. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Σακελλαριάδη, με Ελληνική καταγωγή από το χωριό Ίσαρης του Νομού Αρκαδίας και της Ασπασίας Στρατή Οικονόμου, από το χωριό Καστάμπολη της Ανατολικής Θράκης. Το ζευγάρι είχε επίσης μια κόρη, την Ελένη-Κλειώ και οι δύο τους ήταν πολύ ενεργοί στις διάφορες εκδηλώσεις της ομογένειας, βοηθώντας συχνά νεοφερμένους Έλληνες μετανάστες να εγκατασταθούν στην Ουάσιγκτον.
Το ζευγάρι διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς και με την Ελλάδα, τις οικογένειές τους και έκανε πολλά ταξίδια στην πατρίδα.
Σε ένα από αυτά τα ταξίδια το 1932, ο νεαρός Ιάκωβος ακολούθησε τους γονείς του σε μια αξέχαστη περιοδεία όπου εξερεύνησε λεπτομερώς τις ρίζες του.
Ο νεαρός Ελληνοαμερικανός αποφοίτησε από το “Ανατολικό Λύκειο” και αργότερα σπούδασε στο Κολλέγιο Μάρσαλ” του Χάντιγκτον της Δυτικής Βιρτζίνια. Εκεί εντάχθηκε σε κάποιο “Εκπαιδευτικό πρόγραμμα” και πήρε το πτυχίο ερασιτεχνικού πιλότου, από το μετατάχθηκε στο “V-5” Ναυτικών Εφεδρειών.
Αποφοιτώντας ως πιλότος του Αμερικανικού Ναυτικού τοποθετήθηκε στην 83η Μοίρα Βομβαρδισμού (VB-83), πετώντας με βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως SB2C “Κολασοδύτης”! Ωστόσο, σύντομα μετατέθηκε στη νεοϋδρυθείσα Μοίρα Μαχητικών-Βομβαρδιστικών VBF-83, πετώντας με το περίφημο F4U Κορσάιρ και μπήκε στη δύναμη του αεροπλανοφόρου USS Έσσεξ.
Ο Σακελλριάδης πέταξε την πρώτη του πολεμική αποστολή στις 18 Μαρτίου 1945.
Το ξημέρωμα εκείνης της μέρας, τα Κορσέιρ της VBF-83 απονηώθηκαν για να χτυπήσουν τα Ιαπωνικά αεροδρόμια της νήσου Κυούτσου, όπου σάρωσαν με βόμβες και πολυβόλα τις αεροπορικές βάσεις Καρασαχάρα, Νιτταγκαχάρα, και Τομιτάκα.
Αφού έριξαν επιτυχώς τις βόμβες τους, οι χειριστές διώξεως άρχισαν να αναζητούν εχθρικά μαχητικά για να εμπλακούν. Πάνω από την Τομιτάκα οι Ιάπωνες είχαν ομάδες καταδιωκτικών που περιπολούσαν σε μεγάλο ύψος και σύντομα ενεπλάκησαν μαζί τους σε άγριες αερομαχίες.
Οκτώ ιαπωνικά αεροσκάφη διεκδικήθηκαν ως καταρριφθέντα. Ο Ανθυποπλοίαρχος (Ι) Ιάκωβος Κ. Σακελλαριάδης κατέρριψε επιβεβαιωμένα δύο “Ζέκες” και πιστώθηκε με μία ακόμη ως πιθανή, στην πρώτη του πολεμική έξοδο!
Όταν επέστρεψε από την αποστολή, ο Υποναύαρχος Φριδερίκος Σέρμαν τον κάλεσε στη γέφυρα του αεροπλανοφόρου για να του σφίξει το χέρι! Ο Σακελλαριάδης ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τις καταρρίψεις που είχε πετύχει, ώστε πάνω στην χαρά του αγκάλιασε εγκάρδια τον σκληραγωγημένο από τις μάχες Ναύαρχο!
Όταν αργότερα κατέβηκε στους χώρους σιτίσεως των κατωτέρων αξιωματικών, οι συνάδελφοί του άρχισαν να τον πειράζουν επειδή αγκάλιασε τον ναύαρχο! Τα χαζο-αμερικανάκια πρώτη φορά μάθαιναν τι θα πει “Ελληνικός Συναισθηματικός Εκδηλωτισμός”.
Στις 7 Απριλίου, κατά τη διάρκεια μιας αποστολής της “Πολεμικής Αεροπορίας”, ο Ιάκωβος πιστώθηκε με άλλες 3 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις, οι δύο από αυτές όμως μοιράστηκαν με άλλους δύο πιλότους της VBF-83. Επρόκειτο για μονοκινητήρια βομβαρδιστικά Καμικάζι, τύπου Γιοκοσούκα, ανεβάζοντας με αυτόν τον τρόπο το σκορ του στις τέσσερις επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και μία πιθανή.
Ωστόσο, λίγο μετά την λήξη της αερομαχίας, παρουσιάστηκε πρόβλημα στον κινητήρα του και αναγκάστηκε να προσνηωθεί εσπευσμένα στο Αεροπλανοφόρο Μπατάαν (CVL-29).
Εκεί γνώριζε πολλούς από τους αξιωματικούς με τους οποίους είχε εκπαιδευτεί μαζί στο παρελθόν και τον κάλεσαν για δείπνο ως επίτιμο καλεσμένο του Κυβερνήτη στο καρέ των αξιωματικών.
Τέσσερις ημέρες αργότερα κατά τη διάρκεια άλλης αποστολής, o κινητήρας του Σακελλαριάδη παρουσίασε για μία ακόμη φορά πρόβλημα, και αναγκάστηκε και πάλι να προσνηωθεί στο Αεροπλανοφόρο Μπατάαν.
Καθώς έβγαινε από το πιλοτήριο, σκεφτόταν τα πειράγματα που θα άκουγε έχοντας βρεθεί για δεύτερη φορά ως απρόσκλητος επισκέπτης στο ίδιο πλοίο, αλλά και το εθιμοτυπικό δείπνο φιλοξενίας που θα ακολουθούσε.
Πράγματι, ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων που στεκόταν στην γέφυρα του αεροπλανοφόρου, χρησιμοποιώντας έναν τηλεβόα του φώναξε:
«Καλώς ήλθες στο σπίτι μας Έλληνα, αλλά την επομένη φορά, να φέρεις μαζί σου και εκείνο το αναθεματισμένο δελτίο σιτίσεως!»
Στις 16 Απριλίου ο Ιάκωβος έλαβε μέρος σε μία ακόμη αποστολή σάρωσης στο αεροδρόμιο Κανόγια, στο νησί Κιούσου, μια από τις βάσεις των περίφημων καμικάζι. Με το κορσέρ του οπλισμένο με 6 πυραύλους HAVR, κατέστρεψε πολλούς επίγειους στόχους οι οποίοι ανεφλέγησαν, ενώ του αποδόθηκε επίσης και μια επιβεβαιωμένη νίκη εδάφους, εναντίον ενός αεροσκάφους αγνώστου τύπου.
Στις 20 Μαΐου έλαβε μέρος στην πιο διάσημη αποστολή εγγύς υποστηρίξεως (μοναδική στο είδος της, στην ιστορία του Έσσεξ) ως μέλος μιας τετράδας κορσέιρ και οκτώ άβενγκερ οπλισμένα το καθένα με μία βόμβα των 500 λιβρών.
Τα αεροσκάφη του Πολεμικού Ναυτικού παρείχαν στενή αεροπορική υποστήριξη σε μια καθηλωμένη μονάδα Πεζοναυτών στην Οκινάουα, χτυπώντας επιτυχώς Ιαπωνικές αμυντικές θέσεις μέσα σε σπήλαια, που απείχαν μόλις λίγα μέτρα από τους Αμερικανούς στρατιώτες.
Για τις υπηρεσίες του, τους.επέστρεφα απονεμήθηκαν δύο Διακεκριμένοι Σταυροί Ιπταμένου και πέντε Μετάλλια Αεροπορίας, ενώ συμμετείχε σε 25 αποστολές εν καιρώ πολέμου, εκ των οποίων οι δύο από αυτές ήταν πάνω από το Τόκιο.
Μετά το τέλος του πολέμου αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κόμελ λαμβάνοντας πτυχίο στη Διοίκηση των ξενοδοχείων.
Έμεινε στην ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1963, και στη συνέχεια μεταπήδησε στη Ναυτική Εφεδρεία για άλλα 20 χρόνια, ενώ εργαζόταν ως ξενοδόχος.
Ο Πλωτάρχης (Ι) Τζαίημς Κ. Σάκες όπως έγινε γνωστός αργότερα, αφού άλλαξε το επώνυμό του χάριν νσυντομίας, να προφέρεται πιο εύκολα, εργάστηκε για την “Χόλλιντέι Ινν” από το 1963 έως το 1983, ανοίγοντας και διαχειρίζοντας ξενοδοχεία της εταιρείας στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Διαχειριζόταν ξενοδοχεία στην Σαρασότα, της Φλόριδας, και στην Μινεάπολη της Μινεζότα
Διετέλεσε περιφερειακός διευθυντής των ακινήτων του “Χόλλιντέι Ινν” στο Μαρόκο, πριν πάρει τον έλεγχο του “Χολλιντέι Ινν” στο Γκέϊτερσμπουργκ.
Ο Τζαίημς Γκρηκ Σακελλαριάδης, απεβίωσε στις 16 Δεκεμβρίου 2009, και ετάφη με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλιγκτον στις 16 Φεβρουαρίου 2010.
*/*
Φωτο 1: Πορτραίτο του Σακελλαριάδη με μολύβι, όπως αυτό παρουσιάστηκε στην εφημερίδα της Ουάσιγκτον DC, σε ένα άρθρο για τα κατορθώματα του ελληνοαμερικανού πιλότου κατά την υπηρεσία του στον Ειρηνικό.
Φωτο 2. Aναμνηστική φωτογραφία του Sakellariades κατά τη φάση της εκπαίδευσής του με τα SB2C “Κολασοδύτες” της VB-83 στον αεροναύσταθμο NAS Γουάιλντγουντ. H συνύπαρξη του Ιάκωβου με το βομβαρδιστικό δεν μακροημέρευσε αφού εντάχθηκε στην VBF-83 και πέταξε επιχειρησιακά με το F4U κορσάιρ της Βογκτ. Παρόλα αυτά ο ελληνοαμερικανός πιλότος ήταν ένας καθόλα αξιολογημένος χειριστής βομβαρδιστικού καθέτου εφορμήσεως. (NARA 80-G-348053)
Στις 18 Μαρτίου 1944 ο Σακελλαριάδης επέστρεφε πίσω στο Αεροπλανοφόρο Έσσεξ έχοντας ήδη στο ενεργητικό του για εκείνη την ημέρα μία επιβεβαιωμένη κατάρριψη και μία ακόμα πιθανή. Ωστόσο η ημέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα αφού βρέθηκε πίσω από ένα ακόμα Ζέρο, και γρήγορα σύμφωνα με τον “Έλληνα”:
«Κατά την επιστροφή μου από τη μάχη ήμουν πολύ χαμηλότερα από τον κύριο σχηματισμό της Μοίρας μου, και δεν μπορούσα να πιάσω σχηματισμό μαζί τους. Επέστρεφα μόνος μου στο αεροπλανοφόρο. Υπήρχε ένα Ιαπωνικό Ζέρο που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου. Δεν ξέρω πως έγινε και βρέθηκα πίσω του. ‘Αρχισα να τον χτυπώ με τα «πενηντάρια μου». Ξαφνικά ανατινάχτηκε και πέρασα μέσα από τα συντρίμμια! Τα χείλη προσβολής των πτερύγων του αεροσκάφους μου είχαν γεμίσει με τρύπες».
